ปัตตวรรค สิกขาบทที่ ๕ ภิกษุให้จีวรแก่ภิกษุอื่นแล้ว โกรธ

วันที่ 26 เมย. พ.ศ.2565

ปัตตวรรค สิกขาบทที่ ๕ ภิกษุให้จีวรแก่ภิกษุอื่นแล้ว โกรธ

ปัตตวรรค สิกขาบทที่ ๕

คำแปลพระบาลีที่เป็นพุทธบัญญัติ

       “อนึ่ง ภิกษุใดให้จีวรแก่ภิกษุเองแล้วโกรธ ไม่พอใจ ชิงเอามาก็ดี ให้ชิงเอามาก็ดี เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์”

เนื้อความย่อในหนังสือนวโกวาท
       “ภิกษุให้จีวรแก่ภิกษุอื่นแล้ว โกรธ ชิงเอาคืนมาเองก็ดีให้ผู้อื่นชิงเอามาก็ดีต้องนิสสัคคิยปาจิตตีย์”

อธิบายความโดยย่อ
       การชิงเอาจีวรคืนมาในสิกขาบทนี้ท่านปรับเป็นนิสสัคคิยาปาจิตตีย์ไม่จัดเป็นอวหารคือการลัก ซึ่งมีโทษหนัก เพราะเจ้าของยังถือว่าจีวรยังเป็นของตน และท่านยังรับรองกรรมสิทธิ์แห่งเจ้าของเดิมว่ายังมีอยู่ในจีวรนั้น

เจตนารมณ์ของสิกขาบทข้อนี้
       สิกขาบทนี้ทรงบัญญัติไว้เป็นการเตือนใจภิกษุทั้งหลายว่าการให้จีวรหรือบริขารอื่นใดแก่ภิกษุหรือบุคคลอื่น ควรให้ด้วยความเสียสละ ไม่คิดยึดคืนอีกเมื่อไม่พอใจ จะได้ไม่ต้องเสียมารยาทแย่งชิงคืน หรือไม่ทำให้เกิดเรื่องน่าละอายอื่นๆ เช่น กิริยาที่แย่งชิง การพูดจาโต้เถียงกัน เป็นต้น


อนาปัตติวาร
       ในสิกขาบทนี้ท่านแสดงภิกษุผู้ได้รับยกเว้นไม่ต้องอาบัติไว้คือ 
       (๑) ภิกษุผู้ได้รับไปนั้นให้คืนเองก็ดีถือวิสาสะกับผู้ที่ได้รับไปนั้นเอามาเองก็ดี
       (๒) ภิกษุผู้วิกลจริต 
       (๓) ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติหรือภิกษุอาทิกัมมิกะ ได้แก่พระอุปนันทศากยบุตร

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0013720472653707 Mins