ย่อ - ขยาย สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๑๐
ย่อ - ขยาย : การที่ให้นึกย่อ - ขยายพระเดชพระคุณหลวงปู่ มันจะมี ๒ ระดับ คือสำหรับผู้ที่ยังฟุ้ง ก็หาเรื่องให้ใจอยู่กับตัว ถ้าเป็นแบบนี้ ย่อ - ขยาย แรก ๆ ก็ยังเห็นไม่ชัดหรอก ย่อ - ขยาย ไปเรื่อย ๆ จนใจเราคุ้นกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ ให้ท่านอยู่กับตัวเรา กับอีกระดับหนึ่ง เมื่อใจเราหยุดนิ่งสนิทดีแล้ว พระเดชพระคุณหลวงปู่จะอยู่กับเรา และเราจะเห็นท่านชัดมากที่ศูนย์กลางกาย มีความสุข จิตบริสุทธิ์ ตั้งมั่น นิ่งแน่น นุ่มนวล จากนั้น เราก็นึกขยาย ขยายแล้วเห็นชัด แล้วเราก็นึกย่อให้ชัด
ฉะนั้น เวลาที่หลวงพ่อแนะนำใน DMC ก็จะให้นึกย่อ ขยายเพื่อให้ชุดนักเรียนอนุบาลที่ยังฟุ้ง จิตยังหยาบอยู่ คล้าย ๆ หาเรื่องให้เล่น ๆ เพลินๆ ขยาย - ย่อ ขยาย - ย่อ จะดึงใจให้หลุดออกจากหยาบ แต่ก็ยังเห็นไม่ชัดหรอก เป็นแค่ความรู้สึกว่า มีท่านอยู่ จนใจติดแน่น จนกระทั่งไปถึงอีกระดับหนึ่ง พอใจหยุดกึ๊กจริง เอาละคราวนี้ ตอนนี้เราเริ่มสนุกกันใหญ่
บารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ : อย่าตั้งใจเกินไปนะ ลูกหมั่นนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่อย่างสบาย ๆ ท่านเอาเราไว้กลางกายของท่านอยู่แล้ว บารมีของท่านมาก บารมีน้อยปราบมารไม่ได้ ลูกทั้งหลายต้องรู้ จะได้มีความสุขใจ ปลื้มใจ และปีติใจ ในการที่เราตัดสินใจมาสร้างบารมี โดยทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างมา เพราะฉะนั้น การที่ให้ลูกทุกคนนึกถึงท่าน เราภูมิใจในการนึกถึงท่านเป็นอารมณ์ให้ได้ทุกวัน ทั้งวันควบไป แม้มีบุญหยาบที่เราได้รับบุญ ลูกอย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรค ลูกต้องมีความปีติและภาคภูมิใจว่า มันเป็นบุญใหญ่ของลูกจริงๆ ถ้าลูกนึกอย่างนี้ได้ ความปลื้มปีติและความภาคภูมิใจจะเกิด ใจจะปีติ มีความสุข และทำให้ใจหยุดนิ่งได้เร็ว ง่าย ให้ฉลาดในการนึกคิดที่จะน้อมนำใจของเราให้หยุดนิ่ง โดยการนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ นิ่ง ๆ เบา ๆ เพราะฉะนั้น ลูกต้องนึกให้ได้อย่างสบาย ๆ บริสุทธิ์ มีความสุข นึกอย่างนี้ให้ต่อเนื่องทั้งวันทั้งคืนเลย ให้ติดเป็นนิสัย ค่อย ๆ นึกเบา ๆ สบาย ๆ แตะใจเบา ๆ ถ้าชัดแล้ว สว่างแล้ว ใสแล้ว แตะเบาๆ ประคองใจไปเบา ๆ สบาย ๆ เบา ๆ อย่าไปตั้งใจมาก ไม่เกิดประโยชน์ ไม่ถูกวิธีการ อย่าไปกด ให้ลืมตา นิ่ง ๆ สบาย ๆ ไม่ช้าหรอกลูก เดี๋ยวก็จะได้ ยิ่งตั้งใจยิ่งช้า
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
