ภิกษุเอาที่นอนของสงฆ์ปูนอนในกุฎีสงฆ์แล้วเมื่อหลีกไปจากที่นั้น ต้องปาจิตตีย์

วันที่ 01 พย. พ.ศ.2565

ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๕

ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๕

คำแปลพระบาลีที่เป็นพุทธบัญญัติ
        “อนึ่ง ภิกษุใดปูก็ดี ให้ปูก็ดี ซึ่งที่นอนในวิหารอันเป็นของสงฆ์ เมื่อจะจากไปไม่เก็บเองก็ดี ไม่ให้เก็บก็ดี ซึ่งที่นอนอันปูไว้นั้น หรือไม่บอกมอบหมาย ไปเสีย เป็นปาจิตตีย์”

เนื้อความย่อในหนังสือนวโกวาท
          “ภิกษุเอาที่นอนของสงฆ์ปูนอนในกุฎีสงฆ์แล้วเมื่อหลีกไปจากที่นั้น ไม่เก็บเองก็ดีไม่ใช้ให้ผู้อื่นเก็บก็ดีไม่มอบหมายแก่ผู้อื่นก็ดีต้องปาจิตตีย์”

อธิบายความเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้
         อธิบายความและเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้ก็เหมือนกับสิกขาบทก่อน ต่างเพียงสิกขาบทนี้เป็นที่นอนเท่านั้น

อนาปัตติวาร
         ในสิกขาบทนี้ท่านแสดงภิกษุผู้ได้รับยกเว้นไม่ต้องอาบัติไว้คือ

       (๑) ภิกษุเก็บเองแล้วไป
       (๒) ภิกษุให้คนอื่นเก็บแล้วไป
       (๓) ภิกษุบอกมอบหมายแล้วไป
       (๔) เสนาสนะมีเหตุบางอย่างรบกวน
       (๕) ภิกษุยังเป็นห่วงไปยืนอยู่ณที่นั้นบอกมอบหมาย
       (๖) ภิกษุมีเหตุบางอย่างขัดขวาง
       (๗) ภิกษุมีอันตราย
       (๘) ภิกษุผู้วิกลจริต
       (๙) ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติหรือภิกษุอาทิกัมมิกะ ได้แก่ ภิกษุสัตตรสวัคคีย์(กลุ่ม ๑๗ รูป ซึ่งเป็นเด็ก อายุไม่ถึง ๒๐ ปี)

 

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.019086968898773 Mins