เล่าตามใจ14:นครเชียงตุง วันนั้นที่รอคอย(3)(เขียนเมื่อ 16 ก.ย. 58)
วันงานถวายสังฆทานวัดทั่วเชียงตุงจำนวน315วัดและถวายภัตตาหารเพลแด่พระภิกษุและสามเณร3,500รูปจัดตรงบริเวณห้าแยกวัดมหาเมี๊ยะมุณี ต้องปิดถนนเตรียมงานตั้งแต่ช่วงค่ำ ส่วนศูนย์กลางพิธีจะอยู่ในวัดหัวข่วง มีสาธุชนเดินทางมาจากไทยจำนวนมาก ส่วนชาวท้องถิ่นก็มากันมากมาย ชาวเชียงตุงจะใจบุญมาก จะเป็นคนไทยใหญ่และไทยเขิน ที่เราเคยได้ยินพวกภาชนะเครื่องเขินก็มาจากชนกลุ่มนี้ ไทยเขินเราสามารถพูดคุยได้เลยคล้ายๆล้านนาบ้านเรา ดังนั้นถ้าไปเที่ยวเชียงตุงก็จะสบายๆพูดภาษาไทยได้เลยจับจ่ายซื้อของที่ตลาดเช้าได้เลย ที่นี่อาหารจะไม่ใช้น้ำตาลแต่หนักไปทางผงชูรส เวลาไปตลาดเช้าถ้าไปกินก๋วยเตี๋ยวเค้าจะถามเลยใส่ผงชูรสไหม คาดว่าคงเจอนักท่องเที่ยวปฎิเสธมาเยอะ การแต่งกายจะคล้ายๆทางเหนือสมัยก่อน คนเชียงตุงมีความรู้สึกว่าอยากมาอยู่กับไทย อยู่กับพม่าเหมือนเป็นเมืองขึ้น ตอนนี้ผู้ว่าจะเป็นนายทหารของพม่าจะทำอะไรก็ต้องขออนุญาตทหารก่อน ความจริงเชียงตุงเคยเป็นจังหวัดหนึ่งของไทยอยู่ประมาณ3ปีสมัยจอมพลป. แต่ถูกอังกฤษยึดไปช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่2 งานสำเร็จไปด้วยดีครับ(โปรดติดตามตอนจบพรุ่งนี้)
