เล่าตามใจ15:นครเชียงตุง วันนั้นที่รอคอย (4)ตอนจบ(เขียนเมื่อวันที่ 17 ก.ย.58)
หลังจัดงานเสร็จ มีกำหนดการเดินทางกลับไทยเช้าวันรุ่งขึ้น ช่วงบ่ายพอมีเวลาเลยไปเดินดูบ้านเมืองคนเดียว ไปเรื่อยๆ เดินไปเดินมาหมดไป 2 ชั่งโมง ใช้ipadถ่ายรูปมาเยอะเลย มีบ้านเก่าแบบเชียงตุง มีบ้านซ่อมใหม่พยายามรักษาแบบเชียงตุงไว้ มีบ้านใหม่ที่ปลูกแบบใหม่ไปเลยก็น่าเสียดาย น่าจะรักษาแบบเดิมไว้ ที่ยุโรปเค้าจะรักษาหน้าตาไว้มาก ส่วนด้านหลังด้านในจะปรับปรุงให้แข็งแรงหรือสวยงามอย่างไรไม่ว่ากัน หน้าตึกต้องเหมือนเดิม เวลาสร้างเค้าจะเอาเหล็กมาดามตึกด้านหน้าไว้ แล้วก่อสร้างด้านในมาชน ดังนั้นผ่านไป100ปี หน้าตาเมืองก็เหมือนเดิม ยุโรปถึงขายท่องเที่ยวได้ เชียงตุงน่าจะรักษาเขตเมืองไว้ ส่วนใครจะทำอะไรๆอื่นๆ น่าจะออกไปนอกเขตเมือง เสียดายตอนนี้ตอนกลางคืนรอบๆหนองตุง หนองใหญ่ประจำเมือง เริ่มมีคาราโอเกะ หมดกันทีนี้ นักท่องเที่ยวเค้ามาหาความสงบ มาซึมซับวัฒนธรรมกัน โอเกะไปที่อื่นก็ได้ และร้านเนตมากขึ้น วัยรุ่นเริ่มรับแสงสีมากขึ้น มารวมตัวกันที่ร้านขายมือถือ เสียดายความใส ความสงบของอารยะธรรมที่ค่อยๆหมดไปๆ ก่อนวันงานมีการแสดงของทางเชียงตุง ต้อนรับผู้มาเยือน มีการแสดงเยอะมาก มาจากแต่ละคุ้มบ้าน ชาวเมืองก็มาดูเยอะมาก วันงานมีน้องนักศึกษามาเป็นอาสาสมัครฝ่ายต่างๆ ช่วยงานอย่างขยันขันแข็ง ฝ่ายไทยก็คึกคักโดยเฉพาะสาวๆได้แต่งกายแบบเชียงตุง เสียดายวังเก่าถ้ายังอยู่บูรณะดีๆจะเป็นhilightของเมืองเลย เสียดายคนเอเซียไม่ค่อยได้คิดที่จะรักษาเมือง รักษาสภาพความเป็นอยู่เดิมๆไว้ เหมือนฝรั่งที่เค้าสามารถขายวิถีชีวิตความเป็นอยู่ธรรมดาๆมาเป็นอาชีพรับนักท่องเที่ยวได้อย่างสบายๆทำรายได้ให้แก่ครอบครัวและประเทศชาติได้อย่างมหาศาล
