ชีวิตในปรโลกไม่มีการทำมาหากิน หลับตาลาโลกไปแล้วก็ต้องเสวยผลบุญและบาปที่ได้กระทำมาเท่านั้น หรือผู้ที่พอจะรับบุญได้ ก็รอหมู่ญาติอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะมีหมู่ญาติสักกี่คนที่จะรู้วิธีการทำบุญอุทิศส่วนกุศลด้วยวิธีที่ถูกต้อง
ผู้อ่านลองตรองตามไปตามนี้ว่า ถ้ากว่าจะเกิดมาเป็นมนุษย์ยากขนาดนั้น ดังที่กล่าวมาแล้ว และจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเกิดมาแล้วจะได้พบพระพุทธศาสนา หรือหากได้พบพระพุทธศาสนาแต่ตัวเราเองเกิดเป็นมิจฉาทิฏฐิบุคคล คือ คนที่มีความเห็นผิดพลาดคลาดเคลื่อนไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง ก็ย่อมตัดโอกาสในการสร้างบารมีของตัวเองไปอย่างน่าเสียดาย
สัมมาทิฏฐิ คือ ความคิดเห็นที่ถูกต้อง ซึ่งเป็นประธานใหญ่ในองค์มรรค หรือจะพูดง่ายๆ ก็คือเป็นประธานใหญ่ในการครองใจเราให้คิดในทางที่ถูก เป็นหัวหน้าความคิดซึ่งเป็นมโนสุจริต
เมื่อความคิดเห็นถูกต้องเสียแล้ว การกระทำทางกาย ทางวาจา จะสุจริตตามไปด้วย หรือเกิดเป็นสัมมาทิฎฐิ แต่ไปอยู่ในครอบครัวมิจฉาทิฏฐิ ก็ยิ่งหาหนทางในการสร้างบุญบารมีลำบากเข้าไปอีก หรือมีศรัทธาอยากทำบุญ แต่ไม่มีวัดให้ทำ บ้านอยู่ห่างวัด สัญจรไปมาไม่สะดวก และถ้าบ้านอยู่ใกล้วัดแต่ไม่มีปัจจัยหรือข้าวปลาอาหารไปทำบุญนี่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งในหลายสารพัดปัญหาอันจะเป็นอุปสรรคแก่การสร้างบารมี ว่ากันง่ายๆ สิ่งที่กีดขวางกั้นความดีนี้มีอีกหลายประการเช่น จนทรัพย์ อับปัญญา มิจฉาทิฎฐิ สติไม่ดี ไม่มีกัลยาณมิตร ทำแต่เรื่องผิดศีล เหล่านี้เป็นต้น
