พระโพธิสัมมัชชเถระ กล่าวถึงบุพกรรมที่เก็บใบโพธิ์ ณ ลานพระเจดีย์ ทำให้มีอานิสงส์ ๒๐ ประการ คือ
๑. เมื่อเรายังท่องเที่ยวอยู่นภพน้อยภพใหญ่ ย่อมท่องเที่ยวไปแต่ใน ๒ ภพ คือ ในเทวดาและมนุษย์
๒. จุติจากเทวโลกแล้วมาสู่มนุษยโลก ก็เกิดแต่ใน ๒ สกุล คือ สกุลกษัตริย์และสกุลพราหมณ์
๓. เรามีอวัยวะน้อยใหญ่สมบูรณ์ สูงใหญ่ รูปสวย สะอาดสะอ้าน เต็มเปี่ยม ไม่บกพร่อง
๔. เราเกิดในภพใด เรามีผิวพรรณเหมือนทองคำ ผิวของเราอ่อนนุ่ม สนิท สุขุม ละเอียดอ่อนอยู่ตลอดเวลา เพราะใบโพธิ์อันเราทิ้งดีแล้ว
๕. ในคติไหนๆ ก็ตามที ฝุ่นละอองย่อมไม่ติดในสรีระของเรานี้ เป็นวิบากแห่งการทิ้งใบโพธิ์
๖. ความร้อนลมแดดหรือความร้อนของไฟที่ตัวของเราไม่มีเหงื่อไหล
๗. ในกายของเราไม่มีโรคเรื้อน ฝีกราก ตกกระ หูด หิดเปื่อย
๘. เมื่อเกิดในภพน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีโรคในกาย
๙. เมื่อเกิดในภพน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีความบีบคั้นเกิดขึ้นทางใจเลย
๑๐. เมื่อเกิดในภพน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีใครเป็นข้าศึกเลย
๑๑. เมื่อเกิดในภพน้อยใหญ่ ย่อมมีโภคทรัพย์ไม่บกพร่องเลย
๑๒. เมื่อเกิดในภพน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีภัยแต่ไฟ พระราชา โจร น้ำ
๑๓. ทาสหญิงชาย และคนติดตาม ย่อมประพฤติตามต้องการของเรา
๑๔. เราเกิดในมนุษยโลกในปริมาณอายุเท่าใด อายุของเราย่อมไม่ลดไปจากปริมาณอายุนั้น ย่อมดำรงอยู่ตราบเท่าสิ้นอายุ
๑๕. คนนอกชาวนิคมล้วนเป็นผู้ช่วยเหลือ ใคร่ให้ความเจริญ ปรารถนาให้ความสุขแก่เราทั้งนั้น
๑๖. ในทุกๆ ภพ เราเป็นคนมีโภคทรัพย์ มียศ มีสิริ มีญาติพวกพ้อง ไม่มีเวร
๑๗. เมื่อเรายังท่องเที่ยวอยู่ในภพ เทวดา มนุษย์ อสูร ล้วนแต่ป้องกันเราทุกเมื่อ
๑๘. เราเสวยยศ ๒ อย่าง ทั้งในเทวโลกและมนุษยโลก ในอวสานกาล เราได้บรรลุศิวโมกข์ มหานฤพานอันยอดเยี่ยม
๑๙. บุรุษใดประสบบุญเพราะเจาะจงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือโพธิพฤกษ์ของพระศาสดาพระองค์นั้น ปรารถนาสิ่งใดจะได้สิ่งนั้นโดยไม่ยาก
๒๐. เขาย่อมเป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆ ในมรรคผล การศึกษาปริยัติและคุณ คือ ฌานและอภิญญา ไม่มีอาสวะ ปรินิพพาน
เมื่อก่อนเรามีใจยินดีเก็บใบโพธิ์เอาไปทิ้ง จึงเป็นผู้พร้อมเพรียงด้วยองค์คุณ ๒๐ ประการนี้ ทุกทิพาราตรีกาล
