มีไก่เป็นครู1)
คุณยายปุกเข้าวัดปากน้ำภาษีเจริญเมื่ออายุสามสิบแปด เป็นชาวสวน ท่านบอกว่าในชีวิต ท่านมีครูอยู่สองคน ครูท่านหนึ่งคือ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ครูอีกหนึ่งเป็นไก่ ท่านเล่าให้ฟังว่า พอมาปฏิบัติธรรมะ ที่วัดปากน้ำทุกวันพระและก็ทุกวันพฤหัสฯ นั่งธรรมะกัน มันก็ไม่เห็นสักทีหนึ่ง
จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ท่านไปบ้านสวน มีเตาอยู่ในสวน ท่านได้กลิ่นของไหม้ ก็ไปดูที่เตาปรากฏว่า สะเก็ดไฟจากในเตากระเด็นมาถูกหางไก่ ควันขึ้นกรุ่นเลย ส่วนไก่ไม่ยอมลุก ปรากฏว่าท่านไปยกดู โอ้ มันกำลังกกไข่ มันกำลังกกไข่อยู่ ไม่ยอมลุกเลย ยอมตาย ท่านก็ยังมานึก โอ้โฮ นี่ไก่ขนาดมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน เอาชีวิตเป็นเดิมพัน กกไข่กกให้เป็นตัว ถ้าไม่เป็นตัวแล้วก็ไม่เลิกกก เรานี่ยังไม่เอาจริง ยังไม่กกเหมือนแม่ไก่กกไข่
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านก็พูดเรื่อย ให้กกเหมือนแม่ไก่ ก็ไม่เข้าใจ มาเห็นตัวอย่างจริงๆ ก็เลยได้คิดว่าคืนนี้ อย่างไรเราก็จะต้องปล่อยชีวิตให้ได้ ถ้าเข้าไม่ถึงธรรมะยอมตาย วันนั้นในยามเย็นท่านกางมุ้ง พอกางมุ้งเสร็จท่านก็คิดว่า เราปล่อยชีวิตแล้ว ทำไมเราจะต้องกลัวยุงกัดเลย ตลบมุ้งขึ้นแล้วก็นั่งอยู่ตรงนั้น ในวันนั้นท่านก็ตั้งใจนั่ง ตั้งแต่ยามเย็น ท่านเล่าให้ฟังบอกว่ายุงเต็มไปหมดเลยมันเกาะเต็มตัวเลย มีความรู้สึกว่าทุกรูขุมขนนี่ มีแต่ปากยุงเต็มไปหมด แต่ท่านก็ไม่ขยับคันก็คัน เจ็บก็เจ็บ ปวดก็ปวดเมื่อยก็เมื่อย มืดก็มืด หลับตาก็ไม่เห็นอะไร มันก็ตื้อๆ อยู่อย่างนั้น พอค่อนรุ่งตอนเช้า ท่านบอกว่าเกือบตายทีเดียว ต่อสู้กับทุกข์เวทนาที่มาจากหลายๆ ทาง
ตอนเข้าค่อนรุ่ง จึงเข้าถึงปฐมมรรค ถึงปฐมมรรค ได้ดวงใสสว่าง เพราะฉะนั้นทุกขเวทนาต่างๆ มันก็หายไปเลย ดับไปเลย นี่ยายปุกท่านเป็นคนเอาจริง เอาจังขนาดนี้ และในที่สุดต่อมาท่านก็เข้าถึง “ ธรรมกาย”
คุณยายปุก เป็นต้นแบบให้เห็นถึงความจริงจัง ว่าถ้าเราเอาจริงไม่ยอมแพ้หรือท้อถอยเสียก่อน ก็ย่อมสามารถเข้าถึงธรรมได้อย่างแน่นอน พระมงคลเทพมุนีจึงได้กล่าวไว้ว่า “ จริงแค่ชีวิตซิ จริงละก็ได้ทุกคน”
-------------------------------------------------------------------------
1) ไม่ปรากฎชื่อผู้แต่ง, มุขปาฐะ โครงการปฏิบัติธรรมระยะ 3 เดือน, (ปทุมธานี วัดพระธรรมกาย, 2541), หน้า 37.
จากหนังสือ DOU MD 204 สมาธิ 4
เทคนิคการทำสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย
