ความประทับใจของพระธุดงค์ ปีที่ ๔ พระกรภัทร์ ขนฺตสุโภ

วันที่ 05 สค. พ.ศ.2558

 

ความประทับใจของพระธุดงค์ ปีที่ ๔
พระกรภัทร์ ขนฺตสุโภ

 

   ตอนอาตมาได้เดินธุดงค์ อาตมาอยู่ในลำดับที่ประมาณหกร้อยกว่าเดินไปก็ต้องรักษาใจไปด้วย วิธีที่ดึงใจให้กลับมาตั้งที่ศูนย์กลางกายได้ง่ายที่สุดก็คือ การภาวนา “สัมมาอะระหัง” ตอนแรก “สัมมาอะระหัง”ในใจยังไม่ค่อยได้เต็มที่นัก ต้องอาศัยใช้เทคนิคเป็นเสียงกระซิบออกจากปากนิดหนึ่ง ภาวนา “สัมมาอะระหัง” เบา ๆ ปากขมุบขมิบอยู่ นับไปเรื่อย ๆพอภาวนาและเดินไปได้สักพักก็เกิดความปลื้มขึ้นมาอย่างมหาศาล มีความปลื้มไม่หยุดเลย ลืมนึกถึงความเหนื่อยล้าต่าง ๆ ไปเลย พอใกล้จะจำวัดจึงเพิ่งจะมารู้ตัวว่า ตัวเองเจ็บเท้า ผลการปฏิบัติธรรมของเราจะดีขึ้นหรือเปล่าอันนั้นไม่แน่ใจ แต่ที่เราทราบอย่างเด่นชัดก็คือ เราสามารถตรึกธรรมะเป็น ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าตรึกธรรมะคืออะไร นึกอย่างไร ลืมตาก็เห็นภาพแล้วจะไปเห็นกลางท้องได้อย่างไร แต่ทีนี้พอเราได้ “สัมมาอะระหัง” ภาวนาไปด้วย นับไปด้วย หลุดบ้างไม่หลุดบ้าง พอมารู้ตัวอีกทีสามารถมองไปข้างหน้าโดยนึกองค์พระไว้ที่กลางท้องได้อย่างน่าอัศจรรย์ ซึ่งก็แปลกเหมือนเราสามารถนึกถึงสิ่งสองสิ่งที่อยู่ไม่ติดกันได้ แล้วก็นึกถึงในท้องได้อยากจะขอบคุณสาธุชนที่ชวนมาบวช อาตมาไม่เคยคิดเลยว่าการบวชจะเป็นอะไรที่มีค่าขนาดนี้

 

" วิธีที่ดึงใจให้กลับมาตั้งที่ศูนย์กลางกาย
ได้ง่ายที่สุด คือ
การภาวนา ‘สัมมาอะระหัง’"

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.017221049467723 Mins