บทความประจำวัน

การดำรงตนอยู่ในสังคมไม่ว่าจะเป็นวงการใดก็ตาม เราต้องฝึกเรื่องการจับแง่คิดมุดมอง หากจะว่าไปแล้วเรื่องราวต่างๆ

ผมพยายามเลิกนิสัยเดินเสียงดัง นอนตื่นสาย ไปไม่ตรงนัด พลัดวันประกันพรุ่ง และก็อีกมากมายที่รวมๆ กัน

สมัยเรียนมัธยม ฉันโหยหาแต่เพื่อนแต่ไม่รู้จักถนอมมิตรภาพ ฉันเคยมีเพื่อนรักแต่ก็ตัดขาดความสัมพันธ์ต่อกัน

การที่เรารู้จักทางเดินกับการที่เรากำลังเดินอยู่บนทางนั้นผมว่ามันต่างกันนะ ต่างกันทั้งด้วยอารมณ์และความรู้สึก

พันธนาการในการจับจ่ายใช้สอยด้วยวิธีการซื้อของด้วยบัตรเครดิต ฟังดูโก้หรู และเป็นบุคคลที่มีระดับ

*

การเดินทางไกลเข้าไปในป่าเขายิ่งลึกมากเท่าไร สิ่งจำเป็นอย่างหนึ่งที่เราลืมไม่ได้

“ รับน้องใหม่” ไม่มีอะไรนอกจาก ร้อง เต้น เล่น ทะเล้น มัน ฮา ... ถ้าจะว่ารวบๆ อย่างนั้นก็ไม่ผิด แต่ก็ไม่ถูก

เวลาที่เราอยู่ในวงล้อมของความมืดมิด ยิ่งถ้าผสมผสานกับความเงียบสงัด โดยลำพังความกลัวจะบังเกิดขึ้นกับเรา

เรื่องความพอดีของมนุษย์ถ้าเราเป็นคนหนึ่งที่โชคดี เราจะค้นหาจุดแห่งความพอดีนั้นได้สำเร็จ

.ในความมืดมิด รู้สึกเหมือนว่าร่างทั้งร่างถูกโยกเขย่าอย่างรุนแรง กว่าจะรู้สึกว่ามีสิ่งของร่วงลงมากระทบ

ทุกชีวิตที่เกิดมาล้วนปรารถนาความสุข เพราะความสุขเป็นรากฐานของความสำเร็จ

คำว่า “ ต้อง” ฟังดูเหมือนเป็นข้อจำกัดที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ถ้าคนที่เป็นผู้นำนั้น

.ชีวิตคนเราอยู่ได้ก็เพราะการเรียนรู้ ไม่ว่าจะกินจะอยู่ต่างต้องเรียนรู้ทั้งนั้นแหละครับ จะต้มยำทำแกง

.มนุษย์มีความถนัดอย่างหนึ่งที่ชอบทำให้ตัวเองมีความสุขลดน้อยลง บางรายแทบหาความสุขไม่ได้เลยในชีวิต

การทำงานเล็ก งานใหญ่ ความสำเร็จที่ได้มานั้นเกิดจากการตัดสินใจ

ไก่ตัวที่ขันไม่เป็นเวลา ไม่ถูกเวลา ถ้าไม่โดนจับไปฆ่า ก็น่าจะโดนจับไปขาย คือลักษณะของไก่ที่ขันไม่รู้จักกาล

เสียงรถวิ่งขวักไขว่บนถนน วิมลถีบจักรยานไล่ตามหลังแววเพื่อนสนิท เธอออกแรงปั่นเต็มที่

.ตั้งแต่ลืมตาดูโลกหรือตั้งแต่เกิดสิ่งที่เราใช้มองนั้นเรียกว่า ตา สายตาที่มองไปรอบๆ สายตาที่มองหนทางข้างหน้า

สองเท้าเล็กๆก้าวย่างไปข้างหน้าอย่างอ่อนล้า บ้านหลังเล็กๆโทรมที่อยู่ในตรอกลึกสุดหลังนั้น

..เรื่องประหลาดที่สุดในโลก … ยิ่งกว่าเจอขนบนกระดองเต่ากับเขาบนหัวกระต่ายเสียอีก