เรื่องที่ ๒๑๖ เปลี่ยนตับ
สองคนแม่ลูกจึงสวดสรรเสริญ อธิษฐานขอพรอยู่เสมอให้มีผู้บริจาคตับให้โดยเร็ว
 |
|
|
คุณยองใย ถาวะรานนท์ (คนซ้าย) กับคุณแม่ (คนกลาง)
|
|
คุณยองใย ถาวะรานนท์ ทำงานที่โรงพยาบาลสมเด็จพระพุทธเลิศหล้าฯ สมุทรสงคราม อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม เล่าเรื่องว่ามารดาชื่อ คุณทองยา ป่วยเป็นโรคตับอักเสบบี แล้วลุกลามกลายเป็นโรคตับแข็ง ทำให้มีอาการท้องบวม แน่นท้องอยู่เป็นประจำ แพทย์แนะนำให้ทำการเปลี่ยนตับ แต่ไม่รับรองว่าจะหายแน่นอน ต้องเสี่ยงเอา เพราะคนเจ็บอายุมาก และอาการของโรคก็เป็นมาก ถ้าไม่เปลี่ยนตับ คงอยู่ได้อีกประมาณ ๑ ปี ทั้งคุณแม่เองมีเลือดกรุ๊ป เอบี ซึ่งเป็นหมู่เลือดที่หาได้ยาก อัตราการเสี่ยงยิ่งสูงกว่าคนทีมีเลือดกรุ๊ปธรรมดาแม้จะอยู่ระหว่างเจ็บป่วย คุณยองใยก็ได้พามารดามาทำบุญที่วัดพระธรรมกายเสมอ ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๔๐ ครั้งสุดท้าย แม่ลูกพากันมาบวชอุบาสิกาแก้ว และสร้างพระธรรมกายประจำตัว ทำบุญแล้วคุณทองยาก็จะอธิษฐานให้มีผู้บริจาคตับให้เร็วๆ เพราะร่างกายเริ่มมีอาการเพียบหนักเดือนตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ คุณกรรณิกา วัชรนิติธรรม และคุณอุษณีย์ นนทลักษณ์ ซึ่งเป็นกัลยาณมิตรแนะนำให้อธิษฐานขอพรพระมหาสิริราชธาตุ สองคนแม่ลูกจึงสวดสรรเสริญ อธิษฐานขอพรอยู่เสมอให้มีผู้บริจาคตับให้โดยเร็วเดือนตุลาคมนั้นเอง คำอธิษฐานก็สัมฤทธิ์ผล มีผู้ป่วยเลือดกรุ๊ป เอบี ป่วยกำลังจะเสียชีวิตพอดี ๒ ราย แพทย์รีบติดต่อให้คุณทองยารีบเข้าโรงพยาบาล ผ่าตัดชนิดฉุกเฉิน โดยต้องใช้ตับของผู้ตายรายที่สองเพราะรายแรกสภาพตับไม่ดีนักหลังผ่าตัด คุณทองยาพักอยู่ในห้องผู้ป่วยหนัก แพทย์ผู้ผ่าตัดชื่ออาจารย์สมบูรณ์ การัณย์วงดีเจริญ ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะ ออกปากชมว่า ในบรรดาคนป่วยที่ผ่าตัดมาแล้ว ๘ ราย คุณทองยาฟื้นตัวเร็วที่สุดอาการข้างเคียงที่น่าเป็นห่วงคือ มีแผลเนื้อตายที่มือขวา เนื่องจากระหว่างผ่าตัด ถูกฉีดยาหลายชนิด อาจจะต้องผ่าตัดเอาเนื้อตายออกอีกรอบหนึ่งช่วงพักฟื้น คุณทองยาเกิดมีไข้ขึ้นสูงมาก หมอฉีดยาให้หลายชนิด แต่อาการไข้ไม่ลดลงเลย พอดีคุณกรรณิกามาเยี่ยม ได้นำพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุมาให้ เนื่องจากทำบุญองค์พระแกนกลางเอาไว้ และขอให้คุณทองยาหมั่นสวดสรรเสริญและอธิษฐานจิตขอพรท่าน ขอให้หายไข้ และไม่ต้องผ่ามือขวาเอาเนื้อตายออกคนป่วยและลูกสาวทำตาม ต่อจากนั้นอีก ๒ วัน อาการไข้หายไป เนื้อที่ตายก็กลับแดงเป็นปกติ ไม่ต้องผ่าเป็นอัศจรรย์ อยู่โรงพยาบาล ๓๙ วัน แพทย์ให้กลับมารักษาตัว คือให้ทำแผลเองที่บ้านได้วันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๒ คุณยองใยเห็นคุณแม่อาการดีขึ้น จึงพาไปทำบุญวันอัญเชิญพระธรรมกายทองคำประดิษฐานบนยอดโดม ที่วัดพระธรรมกาย ทั้งสองคนได้เห็นอัศจรรย์ตะวันแก้ว ผู้เป็นแม่ตื่นเต้นปีติมาก ขนลุกชูชัน บอกกับลูกว่า ขอให้พาตนเองมาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน มารถประจำทางที่วัดจัดก็ได้คุณยองใยดีใจมากเช่นเดียวกับคุณแม่ จึงทำบุญสร้างองค์พระภายในพระมหาธรรมกายเจดีย์ ๓ องค์ และได้กล่าวก่อนเล่าจบว่า "อยากเชิญชวนทุกท่าน ให้มาร่วมสร้างพระธรรมกายภายในมหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อให้เจดีย์สร้างสำเร็จเร็วๆ การทำบุญเรื่องนี้เป็นบุญใหญ่ สร้างเสร็จแล้วจะเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติมาก และอานุภาพบุญจะเกิดขึ้นกับทุกๆ ท่านที่ร่วมกันสร้างค่ะ"โชคดีที่คุณทองยามีลูกอย่างคุณยองใย พอคิดขึ้นมาได้ว่าอาการเจ็บป่วยหนักของคุณแม่ อาจเป็นโรคที่เกิดจากกรรม เมื่อคนป่วยมีบุญเหลืออยู่ไม่มาก เวรกรรมเก่าในอดีตทั้งชาติก่อนและชาตินี้ก็จะตามทันได้ง่าย คุณยองใยจึงสร้างองค์พระจารึกชื่อให้มารดา ให้ท่านอนุโมทนาบุญด้วยเพราะเหตุที่มีบุญเกิดขึ้นในตัว เทพยดาที่ดูแลพระมหาสิริราชธาตุ ท่านก็สามารถบันดาลให้ผู้บริจาคตับที่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน มาช่วยทันเวลาหลังจากผ่าตัดแล้ว ยังคงได้อาศัยพุทธานุภาพ ทำให้หายไข้ ทำให้ไม่ต้องตัดเนื้อตายทิ้ง แต่วิธีป้องกันที่ดีที่สุด คืออย่ารอให้ป่วยไข้ เพราะถ้าถึงเวลานั้น มันเหมือนเวรกรรมเป็นดั่งหมาล่าเนื้อ มันตามทันแล้ว มันจะกัดไม่ยอมปล่อย ต้องทำบุญเพิ่มไว้เรื่อยๆ ตลอดเวลา เวรกรรมที่ตามมาก็จะถูกบุญกุศลตัดรอนให้อ่อนกำลัง บุญบาปล้างกันเองไม่ได้ก็จริง แต่ตัดรอนให้อ่อนกำลังลงได้หมั่นสั่งสมเพิ่มพูนบุญกุศลเอาไว้ไม่มีว่างเว้น บาปที่ไหนจะตามทัน เว้นแต่เป็นบาปใหญ่หนักหนาสาหัสก็ต้องอดทนใช้หนี้กันไปจนกว่าจะหมดเวร 
