ตาย แหน่ ตาย แหน่ แน่แน่ แน่แน่ ตาย ตาย ตาย ตาย.
เมื่อคืนสะดุ้งตื่น ตอน ตี 2 ครึ่ง เพราะหายใจไม่ออก มีกลิ่นควันจากการเผาขยะ น่าจะพวกพลาสติกลอยมาจากไหนไม่รู้ เดินออกไปดูนอกกุฎิ ก็มีหมอกควัน ลอยไปทั่ว ต้องกลับมาใช้หน้ากากอนามัย ปิดจมูก จึงหลับต่อได้.
หลังสวดมนต์ทำวัตรเช้า ก็ถามเพื่อนสหธรรมมิก ก็บอกว่าได้กลิ่น แต่ในระดับที่ทนได้.
เลยมาคิด คนเรานี่ การตอบสนองของ อายตนะการรับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ นี่ ไม่เหมือนกัน แม้จะมี ตา หู จมูก ลิ้นกาย ใจ เหมือนกัน แต่การรับไม่เท่ากัน ความอดทนก็ไม่เท่ากัน การเสพรสเปรี้ยวหวาน มันเค็ม ก็ต่างกัน ทนร้อนหนาว ก็ไม่เหมือนกัน ฯลฯ
กายมีอะไรที่มีเท่ากัน แต่ ใจ แหล่งรวมเห็นจำคิดรู้ ไม่เหมือนกัน คงไม่มีคำตอบอะไร จะดีเท่า คนเรามีกรรม ไม่เหมือนกัน กรรมเป็นตัวกำหนด กรรมดี กรรมชั่ว คือ ตัวกำหนด
ทำให้คนเหมือนกัน จน รวย สุข ทุกข์ ไม่เท่ากัน เพราะ ทำกรรมไม่เหมือนกัน. แต่ที่เหมือนกัน คือ ตาย แหน่ ตาย แหน่ แน่แน่ แน่แน่ ตาย ตาย ตาย ตาย. (เจริญมรณานุสติ จิตจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน)...สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
21 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2562
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
