หัดยอมแพ้ แม้เป็นผู้ไร้พ่าย
คนเก่งที่แท้จริง...ย่อมตระหนักดีว่า
ไม่มีใครจะเป็น "ผู้ชนะ" ได้ตลอดไป
คนเก่งที่แท้จริง...ย่อมเข้าใจในกลศึกที่ว่า
"แพ้วันนี้...เพื่อชนะในวันหน้า"
คนเก่งที่แท้จริง...ย่อมยึดมั่นในคุณธรรม
เน้นความ "ถูกตัอง" มากกว่า "ถูกใจ"
คนเก่งที่แท้จริง...ย่อมอ่อนน้อมถ่อมอย่างยิ่ง
ไม่เว้นแม้กับผู้ที่อ่อนด้อยกว่า...
ในชีวิตจริงของคนเรา บางเรื่อง แม้เราจะ "รู้ดี"
แต่ก็ไม่จำเป็นต้องพูด ต้องหัดยอมแกล้งโง่บ้าง
หากว่ามัน "พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง"
ในบางสถานะการณ์ คนเก่งก็ควรเก็บงำฝีมือไว้บ้าง
เข้าทำนอง"คมในฝัก"ชักออกมาก็ไม่กลัวเป็นสนิม
ความเก่งกาจของคนเรานั้น จะเปล่งประกายได้
อย่างแท้จริง ก็ต่อเมื่อเรารู้จักใช้มันถูกที่ถูกเวลา
คนเก่งต้องรู้จักอดกลั้น แม้โดนดูหมิ่นจากผู้ด้อยกว่า
ด้วยยึดมั่นในอุดมการณ์ที่ว่า
" เรื่องส่วนรวมย่อมสำคัญกว่าเรื่องส่วนตัวเสมอ..."
ธีรนาถ
29 พฤษภาคม 2557
