โอวาทหลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)

ทำไมต้องทำบุญบ่อย  เพราะบุญเก่าใช้ไปทุกอนุวินาที

ทำแค่ไหนได้แค่นั้น  ตามกำลังแห่งบุญ 

มีอะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอให้มีบุญ  จะมีบุญก็ต้องทำบุญ
สมบัติมีเยอะแยะทั่วโลก  เดี๋ยวก็ดึงดูดมาหมด
ใครบุญเยอะก็ดูดมาเยอะ  บุญก็ดึงดูดมา  อยู่กับเรา   

ไม่ได้ขึ้นกับสถานการณ์โลก  ขึ้นอยู่กับบุญ
ไม่ต้องเสียเวลาในการรวย   

ทำง่ายมากก็ได้ง่ายมาก  รวยง่ายมาก เข้าถึงธรรมง่ายมาก
ทำยากมากก็ได้ยากมาก  

ยิ่งทำยิ่งได้ ยุคนี้ต้องทำให้สะบั้นหั่นแหลก เพราะเกิดยาก ตายง่าย   

เพราะบุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จ       
พญามารจะกันสุดฤทธิ์สุดเดช  ไม่ให้เราทำความดี
ไม่ว่าจะทำทาน  รักษาศีล  หรือ เจริญภาวนา   

สมบัติมีเยอะแยะทั่วโลก  เดี๋ยวก็ดูดมาหมด
ขึ้นอยู่กับว่าใครมีกำลังบุญเยอะ  มันก็ดูดมาอยู่กับเรา   

เราอยากให้ทรัพย์มาหา  ก็ต้องสร้างแรงดึงดูด
สมบัติในโลกมีอยู่มากมาย
แต่ไม่มาอยู่กับเราเพราะบุญเรายังไม่พอ 

การไปที่สุดแห่งธรรมต้องมีบุญมาก  มีบุญมากก็ต้องทำ
บุญหล่นทับไม่มี 

มีบุญมากก็มีทรัพย์มาก  ก็ต้องทำมาก  
อย่างถูกหลักวิชชา 

หลวงพ่ออยากให้ลูกทุกคนมีสมบัติจักรพรรดิ์ ตักไม่พร่อง
เป็นมหาเศรษฐีคู่บุญค้ำจุนพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย 

ทำช้ามากก็ได้ช้ามาก 
ทำเร็วมากก็ได้เร็วมาก
ทำง่ายมากก็ได้ง่ายมาก 
ทำมาก ๆ ก็ได้มาก ๆ 
ทำน้อยๆ ก็ได้น้อย ๆ  เพราะเราเป็นผู้ออกแบบชีวิต   

แม้กระแสเศรษฐกิจจะตกต่ำ
จะมีบุญศักดิ์สิทธิ์สวนกระแสเศรษฐกิจได้ 
เรามีบุญมากกว่าคนอื่น  จะเหมือนคนอื่นได้อย่างไร   

ไม่ได้เอาสวรรค์มาล่อ  ตามกำลังแห่งบุญ
ประกอบเหตุอย่างนี้  ผลก็อย่างนี้ จะเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร
เหมือนอินทกะกับอังกุระนั่งคนละที่  เพราะบุญต่างกัน

จะรวยขึ้นทำอย่างไรก็รวย มหาทุกคตะไม่ต้องทำเหมือง
ฝนรัตนชาติตกตลอดไม่หยุดหย่อน
ไม่ได้ทำอะไรนอกจากทำบุญ 
เราต้องทำระดับฝนรัตนชาติตก 
ถ้า 100 ไม่ตก ก็ต้อง 1000
ถ้ามหาทุกคตะทำจนฝนรัตนชาติตกได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้

ทำบุญกับภาคโปรดยังได้ฝนรัตนชาติ
เราทำบุญกับภาคปราบจะบุญขนาดไหน   

การที่ทำง่าย ๆ พอได้อะไรก็ได้มาง่าย ๆ

ใครทำบุญไม่มีจนเด็ดขาด  ใครไม่ทำจน 

เราจะบอกบุญได้ไหม  บอกตัวเองเลยว่า "ต้องได้"   

สร้างบารมีกันถี่ยิบ  ไม่ให้บาปได้ช่อง 

หมู่คณะเราเป็นรถด่วนขบวนสุดท้าย   

ทำบุญไม่เคยจน  มีแต่จนแล้วทำจนรวย  
ยิ่งทุ่มยิ่งมา  ผลทุกอย่างได้จากเหตุ
ไม่มีใครจนเพราะทำบุญ  ยิ่งทุ่มยิ่งรวยขึ้น 

มารจะทำให้เรากลัวเสมอ   

บุญเก่ามีไว้สร้างบุญใหม่เท่านั้น   

ชีวิตมีอุปสรรค  เพราะสั่งสมบุญน้อย
ถ้าสั่งสมบุญมากอุปสรรคไม่มี  สวนกระแสได้เสมอ 

เรื่องบุญอจินไตย  มีบุญสวนกระแสได้
มีบุญอยู่เหนือวิกฤติสิ่งแวดล้อม   

สมบัติในโลกต้องมีบุญรองรับ  ถ้าไม่มีบุญรองรับ
แม้เป็นพ่อแม่ลูก  ยังมอบให้กันไม่ได้  ต้องเปลี่ยนมือ   
ครูไม่ใหญ่
อยากให้ลูกมีสมบัติจักรพรรดิ์ตักไม่พร่อง 
เมื่อคนอื่นเค้ามีได้  เราก็มีได้ 
ถ้าจะมีได้  ก็ต้องทำอย่างที่คนอื่นเค้าทำ   

จะไปที่สุดแห่งธรรมต้องบารมีเยอะ ซึ่งยังไม่มีใครเคยไปถึง
หนทางที่ยาวไกลต้องมีเสบียงในการเดินทาง 

บุญบารมีสมบัติจะมีได้ก็ต้องสร้าง ดังท่านเมณฑกเศรษฐี
อนาถบิณฑิกเศรษฐี   

บางคนรวย  บางคนจน  เราทำของเรามาเอง
จนเพราะไม่ให้  รวยเพราะให้    

ถ้าเราคิดเรื่องทำบุญได้
แปลว่าฝ่ายบุญสอดละเอียดให้เราคิดได้ 

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  โปรดมหาทุกคตะ
พูดจนทำลายความตระหนี่
ทำลายผังความกังวลที่พญามารสร้างมา 

ถ้าเราตั้งใจทำบุญให้รีบทำ 
ถ้าไม่ทำเขาจะดึงไป ให้ยืดออกไป   
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านทรงโปรดมหาทุกคตะให้พ้นจาก ความยากจน 
ท่านไม่ได้เอาสมบัติมาให้ แต่ท่านสอนจนมหาทุกคตะ ยอมสละผ้าผืนสุดท้าย
ยกเว้นจะหวงแหนความยากจนไม่ยอมรวย ก็ช่วยไม่ได้
หลวงพ่อให้ผังรวย  ถ้าไม่ยอมเอาก็ไม่ขัดใจ 

เจ้าภาพที่มีกำลังเยอะ  เหมือนช้างมีกำลังเยอะ
จะให้ลากสังกะสีก็ไม่พอแรง ไปลากกิ่งไม้ก็เสียศักดิ์ศรี
เป็นระดับช้างก็ต้องลากซุง 

เมื่อไหร่  เราตัดสินใจทำให้รีบทำ 
ยิ่งผ่านไป  พญามารจะดึงสมบัติเราไปทางอื่น
โอกาสเอาบุญกับหลวงปู่คุณยายไม่ใช่เรื่องง่าย เกิดผิดยุค เช่น  ยุคกรุงศรี  หรือเขาสร้างกันเสร็จแล้ว
ก็พลาดโอกาสสร้างบุญ 

หมดบุญก็หมดโอกาส  โอกาสสร้างบุญไม่ใช่เรื่องง่าย
ถ้าขาดบุญ  สมบัติแม้มีอยู่ก็เอาออกมาใช้ไม่ได้
หลวงพ่อ วันๆ คิดแต่จะฟื้นฟูพระพุทธศาสนา
กอบกู้พระศาสนา ศาสนาพุทธจะล่มสลายในยุคของเราไม่ได้
หลวงปู่อุตส่าห์ตามมาเกิด  หลวงพ่อจะสู้ เหลือคนเดียวก็จะสู้   

ถวายง่ายๆ สมบัติก็จะเกิดอย่างง่ายๆ
หลวงพ่อคุมบุญให้ลูกๆทุกคนอยู่แล้ว
ให้ได้บุญบารมีกันไปเยอะๆ      

ทำถูกเนื้อนาบุญ  อานิสงส์ยิ่งใหญ่
เวลาบุญส่งผลเป็นเรื่องอจินไตย และเหลือเชื่อ

ผู้มีบุญคอยเราอยู่ตั้งเยอะแยะ  ทุกหนทุกแห่ง ทุกภูมิภาค
อย่าไปคิดแทน  สถานการณ์
เศรษฐกิจอย่างนี้  บ้านเมืองอย่างนี้ เกรงจะไปรบกวนเขา   

ทำไมต้องทำบุญบ่อย ๆ
เพราะเราใช้บุญเก่าหมดไปทุกวัน 
หมดบุญก็หมดลม  
หมดลมก็หมดสิทธิ์ในการสร้างบารมี
ในการครอบครองทุกสิ่งทุกอย่าง  

เมื่อบุญหมดลงไปทุกวัน 
ก็ต้องสร้างบุญกันไปทุกวัน 
นี่เป็นเรื่องจำเป็น  
ทานบารมีจะส่งผลให้เรารวย 
ทำไมจะต้องรวย  ก็ลองไปจนดู   

สมบัติเป็นของกลาง  ถ้ามีบุญจึงจะได้ครอบครอง
ถ้าหมดบุญก็หมดสิทธิ์ในการครอบครอง
อย่าว่าแต่สมบัติภายนอก  
แม้แต่ร่างกายหรือชีวิตของเรา ถ้ามีบุญเราจึงยังมีชีวิตอยู่
ถ้าหมดบุญก็หมดลมหายใจ 
บุญนี่สำคัญนะ  สำคัญมากๆ ทีเดียว 

สมบัติเป็นของกลาง มีบุญก็ได้ครอบครอง
ถ้าบุญหย่อนสมบัติก็กระจาย  ถ้าหมดก็หายไปเลย
จะมีบุญได้  ไม่ใช่อยู่ๆ บุญหล่นทับลงมา  ไม่มีจ้ะ
บุญต้องทำนะจ๊ะ  ต้องสั่งสม ในตัวของเราเอง
เมื่อเรามีบุญเดี๋ยวก็ไปดึงดูด  มีสายสมบัติ เดี๋ยวสายสมบัติ ก็ไปดึงดูดสมบัติมา   
ถ้าบุญหย่อน  ทานบารมีหย่อน สมบัติมันก็หายไปอีกแล้ว กระจายอีกแล้ว  
หรือเจอคู่กรรมคู่เวร  เดี๋ยวก็มาพูดนั่นพูดนี่พูดโน่น สร้างภาพสวยหรู  อ้างคนโน้นคนนี้ ทำให้เบลอได้เหมือนกัน
ดูดสมบัติออกไปอีกแล้ว   
ใครมาบอกมีโครงการลับสุดยอด  ไปกันใหญ่เลย ตอนเนี้ย ลับจนตัวเองยังจำไม่ได้   

สมบัติเป็นของกลางๆ ของโลก
ใครมีบุญก็ได้ครอบครอง
มีบุญมากก็ได้ครอบครองมาก
มีบุญน้อยก็ได้ครอบครองน้อย
มีบุญปานกลางก็ได้ครอบครองปานกลาง
มีบุญอัศจรรย์ ก็ได้ครอบครองสมบัติอัศจรรย์
พอหมดบุญก็หมดสิทธิ์ครอบครอง นี่จ้ะ
สมบัติมันก็ผ่านไปผ่านมาอย่างนี้นะจ๊ะ   

เวลาทำบุญ มันหมดจากมือเรา เดี๋ยวก็มาใหม่
มันเปลี่ยนเป็นอริยทรัพย์   

ที่เราไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตที่ผ่านมา
เพราะบุญมันหย่อน     
พอบุญหย่อน สมบัติมันก็ผ่านไปเฉยๆ
พอมีบุญก็ดึงดูดสมบัติมาใหม่
เพราะสมบัติ เป็นของกลางๆ   

ความตายไม่มีนิมิตหมาย

บุญอยู่เบื้องหลังความสุขความสำเร็จในชีวิต

ไม่มีอะไรในโลกนี้ได้มาฟรีๆ
ทุกอย่างต้องประกอบเหตุทั้งสิ้น 

เวลาบุญส่งผล แล้วไปเป็นฝนรัตนชาติได้ยังไง หรือภูเขาทองภูเพชรภูพลอย

(โอวาทคุณครูไม่ใหญ่ คัดมารวมหลายวัน)