บทความประจำวัน

ได้โอกาสมาเยือนจังหวัดสกลนคร อำเภอโพนนาแก้วอันแสนไกลจากกรุงเทพมากนัก เดินไปในหมู่บ้านที่ล้วนแล้วแต่เครือญาติเดียวกัน

ในบางสถานการณ์ของวงสนทนา เราอาจสนุกสนานกันจนล้นอกล้นใจ โดยการหยิบเรื่องต่างๆ นานาของเพื่อนฝูง หรือคนที่ผ่านไปมาในสายตาเรามาพูดในเชิงล้อเลียน

มองดูนาฬิกาเวลาผ่านไปเกือบสี่ทุ่ม แต่ยังมีของอีกหลายอย่างที่ต้องซื้อกลับบ้านน้องชายเสนอแนวคิดใหม่มุ่งหน้าที่ตลาดสดขายส่ง มีทั้งผักและผลไม้พร้อมสรรพ

เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับสตรีมีครรภ์ และเด็กที่มีอายุต่ำกว่า ๑๘ปีมากๆ เนื่องจากถ้าเป็นเด็กๆอ่านเรื่องนี้แล้วจะรู้สึกเฉยเมยเพราะยังเข้าใจเรื่องสุขอนามัยได้ไม่ดีพอ

เพื่อนรักของผมเขาเป็นนักอ่านตัวฉกาจฉกรรจ์ จะว่าไปแล้วเพื่อคนนี้เขาเป็นนักเขียนที่มีฝีไม้ลายมือน่าจับตาอ่านทีเดียว แต่เขามักจะชอบออมความสามารถ

นิยามคำว่าเพื่อนที่ดีควรจะมีลักษณะที่ว่า มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน ถ้าคุณมีเพื่อนลักษณะนี้ จงรักษาเขาไว้ให้ดีและนานที่สุดครับ

ผมติดตามข่าวคราวของน้องกบอยู่หลายวัน สื่อต่างๆ กำลังให้ความเห็นอกเห็นใจเธออยู่ ผู้หญิงตัวเล็กๆ กลายเป็นชนวนความแค้นให้กับนักศึกษาเขมรลุกฮือมาทำลายข้าวของที่เป็นของคนไทย

ตอนที่ผมเรียนอยู่มัธยมต้นช่วงใกล้ๆปิดภาคเรียน โรงเรียนเขาจะจัดให้ไปทัศนศึกษากันทุกปีและเนื่องจากจำนวนนักเรียนมีมาก

.....ครั้งยังเป็นเด็ก ความตื่นเต้นยินดีที่จะได้ไปเที่ยวไกลๆ ปีหนึ่งมีไม่กี่ครั้ง ความทรงจำเกี่ยวกับการไปเที่ยวสำหรับดิฉันจึงแจ่มชัดมาก

.....ก่อนที่ลูกชายจะได้รู้ความหมายจากพ่อ…จังหวะแห่งการรอคอยนั้น ช่างบีบรัดหัวใจเขาให้กระสับกระส่าย…

.....แสงแดดจ้าท้าลมแรงในฤดูหนาว รถรามากมายแออัดกันบนท้องถนน ผู้คนย่านประตูน้ำแถบนี้ยังคงดำเนินชีวิตไปตามปกติ เร่งรีบ แข่งขัน คือชีวิตประจำวันของคนค้าขาย

.....ของกินได้ทุกชนิดไม่ได้ให้ความสุขเสมอไป เช่นเดียวกับของที่กินไม่ได้ แล้วสาระสำคัญอยู่ที่ไหน? ตัวอย่างชีวิตผู้ชายคนนี้พอมีคำตอบ

.....โดยปกติของมนุษย์เวลาที่ทำอะไรผิดๆ พลาดๆ หรือทำอะไรที่มนุษย์ทั่วไปเขาไม่ทำกันก็จะมีความเขินอาย หรือรู้สึกไม่สบายใจนักที่ได้ทำสิ่งที่ไม่ถูกไม่ต้องลงไป

.....เรื่องไม่ยากจำที่ไม่เกี่ยวกับความอาย หรือความเจ็บของผม แต่เป็นความอายของคนฝ่ายตรงข้าม เปล่าครับผมไม่ได้ทำให้เขาอาย แต่เขาทำตัวของเขาเอง ผมกำลังจะเล่าให้ฟัง

.....มีโอกาสได้ขึ้นรถสองแถวไปตลาด มีผู้โดยสารร่วมทางไปกับดิฉันหลายคน แต่ทุกคนมีที่นั่งกันสบายๆ ไม่อึดอัด แล้วรถก็จอดรับผู้โดยสารคนใหม่

.....แวะเวียนไปที่มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ก็พอดีที่เขากำลังจัดงานสี่สิบปีมหาวิทยาลัย พร้อมๆ กับงานสืบสานงานศิลป์ ของศูนย์ศิลปวัฒนธรรมไทย

.....ตอนอายุได้หกเจ็ดขวบ เช้าๆ ของวันหยุดวันแรกผมและพี่ๆ เราจะมีกิจกรรมร่วมกันอย่างหนึ่ง คือ ต้องซักรองเท้าผ้าใบและถุงเท้านักเรียนกันอย่างสนุกสนานเท่าที่จำได้

วันนี้เวลาผ่านไปเกือบสิบปี สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมเสียใจมากจนทุกวันนี้ คือวันศุกร์เมื่อสิบปีที่แล้ว ผมเดินสวนกับพ่อโดยไม่ได้พูดอะไรกับท่าน

ขึ้นรถลงเรือไปเหนือล่องใต้ ถ้าเราวางแผนการเดินทางได้ถูกวิธี แล้วก็เดินทางให้บรรลุเป้าหมายอย่างปลอดภัย

หากยังไม่ลงมือศึกษาและเข้าใจเรื่องนรกสวรรค์อย่างถ่องแท้ ก็ขอแค่อย่าฟังหรือเข้าใจผ่านๆ ทำความดีทำบุญทำกุศลเอาไว้ไม่เสียหลายหรอกคัรบ

.....นั่งรถผ่านท้องสนามหลวงได้ยินน้องเขาเล่นทายปัญหากัน รู้ไหม แถวนี้มีต้นมะขามกี่ต้น ผมนึกใจใจคำเฉลยจะต้องออกมาในแนวกวนๆ