ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม

คนดีจริงกับคนดีแต่พูด

    ยญฺหิ กริยา ตญฺหิ วเท    ยํ น กริยา น ตํ วเท
     อกโรนฺตํ ภาสมานํ                ปริชานนฺติ ปณฺฑิตาฯ     
    ทำสิ่งใดได้ จึงค่อยพูดถึงสิ่งนั้น       ทำสิ่งใดไม่ได้ อย่าพูดถึงสิ่งนั้น
    คนที่ทำไม่ได้ ดีแต่พูดนั้น             พวกคนฉลาด เขากำหนดรู้ได้
                                                                 (สุจจชชาดก ขุ. ชา. ๒๙/๕๗๙)
 

วิธีสังเกตคนได้ดีอย่างหนึ่ง คือ การดูคำพูด
คนดีแต่พูดมักพูดให้คนเคลิบเคลิ้ม พูดใหญ่โต
พูดให้คนลุ่มหลง พูดเกินความจริง พูดเอาดีเข้าตัว
คนดีจริง ทำได้จริงจึงค่อยพูด ที่ทำได้มากก็พูดแต่น้อย
ที่ทำไม่ได้ก็ไม่โอ้อวด ไม่พูดเกินความจริง
คนดีแต่พูด พูดไม่จริง ทำไม่จริง ทำไม่ได้ตามที่พูด
ไม่นานความจริงย่อมปรากฏ ผู้คนย่อมรู้เท่าทัน
ความเสื่อมเสียย่อมเกิดแก่เขา
คนดีจริง พูดจริง ทำจริง ทำดีตามที่พูด
ไม่นานผลงานย่อมปรากฏ ผู้คนย่อมสรรเสริญ
ความเจริญย่อมเกิดแก่เขา
  กระทำให้เกิดผลงานดีกว่าสร้างวิมานกลางอากาศ