ครั้นพระเจ้าอชาตศัตรูได้รับพุทธานุญาตให้ทรงถามปัญหาได้ พระองค์จึงทรงเริ่มปัญหาว่า"ผู้คนทั่วไปต่างก็อาศัยความรู้ ความสามารถของตน ประกอบอาชีพเลี้ยงตนเองและครอบครัวรวมทั้งบำรุงบิดามารดาให้เป็นสุขส่วนทรัพย์ที่เหลือก็นำไปบำเพ็ญทานแก่นักบวชทั้งหลาย ด้วยหวังความสุขทั้งโลกนี้และโลกหน้าส่วนการออกบวชเป็นสมณะนั้น มีผลที่เห็นได้ในปัจจุบันชาติ (หรือที่เรียกว่า"สามัญญผล") อย่างไร"
พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังไม่ทรงตอบในทันที ด้วยทรงทราบดีว่า พระเจ้าอชาตศัตรูเคยเสด็จไปตรัสถามปัญหานี้กับครูทั้ง 6 คือ ครูปูรณกัสสป ครูมักขลิโคสาล ครูอชิตเกสกัมพล ครูปกุทธกัจจายนะครูนิครนถนาฏบุตร และครูสัญชัยเวลัฏฐบุตรมาแล้ว แต่ไม่ได้รับคำตอบที่พอพระทัยเนื่องจากครูทั้ง 6 นั้นเป็นผู้มีความเห็นผิด หรือเป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างสุดกู่ แต่มีสานุศิษย์หลงงมงาย นับถือมากมาย และในที่นั้นก็มีอำมาตย์ราชบริพารซึ่งเป็นสานุศิษย์ของครูทั้ง 6 มาประชุมรวมกันอยู่เป็นจำนวนมาก ด้วยเหตุนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงเห็นเป็นโอกาสเหมาะที่จะแก้ความเห็นผิดๆของคนเหล่านั้น
พระพุทธองค์ทรงมีพระดำริว่า หากพระองค์จะตรัสจำแนกธรรม และชี้ให้เห็นโทษของความผิดนั้นด้วยพระองค์เอง บรรดาอำมาตย์ผู้เป็นสาวกของครูทั้ง 6 อาจจะไม่ฟังธรรมโดยเคารพ แต่ถ้าพระเจ้าอชาตศัตรูทรงเป็นผู้ตรัสตำหนิคำสอนที่ผิดๆ เหล่านั้นเสียเอง พวกอำมาตย์ย่อมจะไม่ต่อต้านหรือมีปฏิกิริยาแต่อย่างใด เพราะพระเจ้าอชาตศัตรูเป็นกษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ในหมู่ชนเหล่านั้น
-----------------------------------------------
SB 304 ชีวิตสมณะ
กลุ่มวิชาพุทธวิธีในการพัฒนานิสัย
