...การพึ่งตัวเองได้เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่
อยู่ในตัว เราจะมีปีติและภาคภูมิใจ มีความรู้สึกว่าเราไม่จำเป็นจะต้องไปพึ่งต้นไม้ ภูเขาเลากา จิ้งจกสองหาง แมวสองหัว วัวห้าขา
...หรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะมีความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ ที่เราจะอยู่ตรงไหนก็ได้ทุกหนทุกแห่งในโลกใบนี้ หรือที่ที่ใคร ๆ เขาเหงา แต่เราไม่เหงา อยู่คนเดียวก็สบายใจไม่เศร้า ไม่ซึม ไม่เซ็ง ไม่เครียด ไม่เบื่อ ไม่กลุ้ม
...เพราะเรามีพระในตัวพึ่งตัวเองได้ ไม่จำเป็นจะต้องไปพึ่งเหล้า พึ่งการพนัน พึ่งสิ่งที่ทำให้สนุกสนานเพลิดเพลิน
...เพราะเราคิดว่าสิ่งเหล่านั้นคงจะช่วยดับทุกข์ได้ เป็นเพื่อนใจให้หายกลุ้ม แต่ความจริงสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ช่วยเลย ไปดูหนังก็ทำให้ลืมไปได้ชั่วคราว
แต่ถ้าดูนาน ๆ ก็เมื่อย ออกมาก็มึน
...เพราะฉะนั้นการพึ่งตัวเองได้เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่
มากจริง ๆ ไม่เชื่อลองดูก็ได้ ลองเข้าไปพบที่พึ่งภายในสิ
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
20 สิงหาคม 2546
