ทำไมนักสร้างบารมีต้องไม่มีศัตรูในใจ
นักสร้างบารมีที่แท้จริงต้องไม่มีศัตรูในใจ ต้องมีความพอใจในความไม่โกรธ คิดแต่จะให้อภัย เพราะการมีศัตรูในใจทำให้เราสูญเสียการทำความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่ายอย่างเช่น พระเทวทัต แท้จริงแล้วท่านเป็นผู้ที่รักการสร้างบุญ สร้างความดีมาก เป็นผู้ที่ทำอะไรทำจริง แต่ด้วยความผูกโกรธข้ามชาติมานับไม่ถ้วน เมื่อเกิดมาเจอพระพุทธเจ้าทีไร จากคนดีๆ ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบต้องมาพลาดพลั้งสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่ายๆ มีวินิจฉัยที่เพี้ยนเพราะความผูกโกรธบังคับให้สร้างกรรมต่อพระพุทธเจ้าทุกชาติ แม้ในชาติสุดท้าย ทั้งๆ ที่เทวทัตเป็นผู้ที่มีกำลังบุญมาก ถึงขั้นที่ได้บวชได้เป็นพระญาติกับพระพุทธเจ้า อีกทั้งยังบำเพ็ญสมณธรรมจนถึงขั้นได้ฌานสมาบัติ สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ก็ยังถูกความโกรธบังคับให้ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนสุดท้ายต้องพลัดพลาดไปตกนรกอยู่ในขณะนี้
การสร้างบารมีไปเป็นทีมของหมู่คณะใหญ่ของเราเช่นกัน มีความเสี่ยงต่อการกระทบกระทั่งกันตลอดเวลา การกระทบกระทั่งนอกจากจะทำให้เราไม่สบายใจแล้ว ยังขัดขวางหนทางแห่งการบรรลุมรรคผลนิพพานของตัวเราเองอีกด้วย
ดังนั้นพึงเตือนตัวเองว่าอย่าไปมีศัตรู อย่าผูกเวรกับใครเลย รู้จักให้อภัยคนง่ายๆ หากเราให้อภัยคนง่ายๆ ภพต่อไปเราก็จะไปเจอแต่คนที่ให้อภัยเราง่ายๆ เมื่อถึงคราวที่เราพลาดไปทำผิดบ้าง.......
