บทความประจำวัน

ท่านเอาใจของท่านนั่นแหละ... มาติดอยู่ ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นพระพุทธเจ้า ...หยุดอยู่นี้เองนั่นแหละเรียกว่าสทฺธมฺม ครุโน ท่านเป็นผู้เคารพพระสัทธรรม

ท่านถึงได้วางตำรับตำราเอาไว้ว่า ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา ทุกฺขา ยึดถือมั่นในเบญจขันธ์ 5 นั่นเป็นทุกข์ ถ้าหากว่าปล่อยเบญจขันธ์ 5 เสียได้ก็เป็นสุข

ขันธ์ 5จริง ๆ เราก็ไม่รู้จักมันเสียแล้วนะ ...แก่เฒ่าอยู่วัดอยู่วาไปตามกัน บวชแล้วก็ตาม ไม่บวชก็ตาม ถามจริง ๆ เถอะว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จริงๆน่ะคืออะไร? เอาละอึกอักกันทีเดียว ...

สมภารแปลว่า หนักพร้อม หนักรอบตัว พ่อบ้าน แม่บ้าน พ่อครัว แม่ครัว ก็เหมือนกัน หนักใหญ่อีกเหมือนกัน หนักรอบอีกเหมือนกัน เพราะแบกขันธ์ทั้งนั้น

ตาย ตายคนเดียว เกิด เกิดคนเดียว เราอยู่คนเดียวน่ะนี่น่ะ ไม่ได้อยู่หลายคนนะ อยู่กี่คนก็ชั่ง ตายไปด้วยกันไม่ได้ เกิดคนเดียวตายคนเดียวทั้งนั้น

อ้ายขันธ์ 5 นี้ ชั่วที่สุดน่ะเป็นอย่างไร? มีดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใสบริสุทธิ์เท่าฟองไข่แดงของไก่ตั้งอยู่กลางมนุษย์นั่น ดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์

ส่วนปรมัตถปิฎก นี้เป็นเนื้อหนังของธรรมจริง ๆ นะ ที่ดับสูญไปเสีย ไม่เกิดขึ้น ในประเทศไทยเรียนกันแต่เปลือก ๆ ผิว ๆ เป็นแต่กระพี้ ๆ ไป ก็เพราะมารขวาง กีดกันไว้ ให้ศึกษาเพี้ยนไปหมด

พระพุทธเจ้าได้ตรัสพระปรมัตถปิฎก สนองคุณพระพุทธมารดาและแก่หมู่เทพเจ้าทั้งหลาย ที่พากันมาสดับตรับฟัง ทรงตรัสอยู่ถ้วนไตรมาส 3 เดือน เมื่อเวลารุ่งเช้า สมเด็จพระพุทธเจ้า ทรงแสดงพุทธนิมิตให้ตรัสพระอภิธรรมปิฎก

"ด้วยบุญกุศลของเราที่ได้รักษาศีลกึ่งวันนี้ ขอให้ได้ไปเกิดเป็นพระราชโอรสพระเจ้าปเสนทิโกศลเถิด"

การรักษาศีลให้บริสุทธิ์ ไม่มีเศร้าหมองด่างพร้อยอย่างหนึ่งอย่างใด ศีลบริสุทธิ์แท้ ๆ แน่วแน่ทีเดียว แม้สมบัติ นอกกายจะวอดวายอย่างหนึ่งอย่างใด ไม่ยอมให้ศีลเป็นอันตราย เรียกว่า ศีลบารมี

เมื่อให้ของนอกกายได้ตลอดถึงชีวิตและเลือดเนื้อเช่นนี้ได้ชื่อว่าตนได้บำเพ็ญทานของตน ไม่ใช่แต่ให้เท่านั้น ให้สูงยิ่งขึ้นไปกว่านั้น ครบปัญจมหาบริจาค ทานบารมี ทานอุปบารมี ทานปรมัตถบารมี

อตฺตสมฺมาปณิธิ ตั้งตนไว้ชอบ ตั้งตนไว้ถูก ตั้งตนไว้ชอบตั้งตนไว้ถูก ตั้งกันอย่างไร ต้องรู้จักตนเสียก่อนหนา ถ้าไม่รู้จักตนจะไปตั้งเลอะๆ เทอะๆ

เมื่อเราไปพบประเทศอันสมควรเข้าเช่นนั้น แล้ว เราจะต้องพึงปฏิบัติให้ถูกส่วน ประเทศที่สมควร เป็นประเทศกลางกลาง นั่นแหละที่ใจหยุดเป็นประเทศกลาง ที่กล่าวมาแล้วเป็นประเทศข้างนอก ประเทศข้างในต้องหยุดอยู่กลางดวงธรรม

ส่วนวาจาเล่า จะพูดจาปราศรัยกับผู้ใด ผู้เฒ่าผู้แก่ สมณพราหมณาจารย์ก็พูดแต่ถ้อยคำที่นุ่มนวลชวนสดับ ถ้อยคำที่ชั่วช้าหยาบคายอย่าเอาไปใช้ ถ้าใช้แล้วมันจะติดเป็นนิสัย จะไปเป็นคนป่าเถื่อนเช่นนั้นบ้าง

ทธศาสนาเป็นศาสนาที่มีคำสอนเป็นนิยยานิกธรรมจริง ๆ นำสัตว์ออกจากไตรภพแท้ ๆ เรียกว่า กระแสพระพุทธฎีกาสืบลำดับของโลกของธรรมมา พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลก

สุขในฌานนะ สุขลืมสมบัตินั่นแหละ สมบัติกษัตริย์ก็ไม่อยากได้ สุขในฌานนะ สุขนักหนาทีเดียว เต็มส่วนของความสุขก็นิ่ง

ถ้าว่ามนุษย์อยู่ในประเทศใด ไม่มีพุทธศาสนา ประเทศนั้นเป็นประเทศเรียกว่า ไม่มีศาสนาแน่นอน ประเทศเหล่านั้นเรียกว่าประเทศโยกคลอน เพราะศาสนาเป็นตัวสำคัญของประเทศนัก

...มนุษย์อยู่ที่ไหนธรรมก็อยู่ที่นั่น มนุษย์ทุกคนมีธรรมทุกคน เรียกว่า ดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ เป็นดวงกลมใส บริสุทธิ์ ขนาดโตเท่าฟองไข่แดงของไก่

เราจะไปทางไหน เป็นหญิงก็ดีเป็นชายก็ดี เข้าไปในหมู่ไหน พวกไหน ชาติไหน ภาษาไหน ไม่กระทบกระเทือนเลย ด้วยวาจาของเราเลย และไม่กระทบกระเทือนเลยด้วยใจของเรา

เมื่อต้องภัยได้ทุกข์อะไร? จดอยู่ดวงบุญนั้น ให้ดวงบุญนั้นช่วย อย่าไปนึกถึงสิ่งอื่นนะ นึกถึงบุญกุศลที่ตนกระทำนั่นแหละ เป็นที่พึ่งของตัวจริง ช่วยตัวได้จริงๆ

เราต้องอาศัยวาจาที่ไพเราะเสนาะโสต เมื่อกล่าววาจาอันใดออกไปแล้วเป็นที่ดึงดูดใจ เหนี่ยวรั้งใจ เป็นที่สมัครสมานในกัน และกัน ไม่เป็นที่กระทบกระเทือนในกัน และกัน