อพยาบาท (ไม่พยาบาทปองร้าย)
อพยาบาท คือ การไม่พยาบาทปองร้าย มีใจไม่คิดประทุษร้ายผู้อื่นว่า
“ ขอสัตว์เหล่านี้ จงอย่จองเวรกัน อย่าเบียดเบียนกัน อย่ามีความทุกข์ จงมีแต่ความสุข อยู่รอดปลอดภัยเถิด”18)
กรณีศึกษาในเรื่องของกรรมอพยาบาท
กรณีศึกษาที่ 1 (วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2545) เด็กสาวคนหนึ่งพูดไม่ได้ เพราะเป็นโรคสมองอักเสบ
สาเหตุที่เด็กสาวผู้นี้พูดไม่ได้และเป็นโรคสมองอักเสบ เพราะกรรมในอดีตชาติเคยเกิดเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเอง มักจะแสดงความไม่พอใจกับแม่ แต่รักพ่อเพราะว่าพ่อไม่ดุด่า แต่เนื่องจากพ่อให้มาขอขมาแม่ จึงได้ขอขมาและแม่ก็ให้อภัย ดังนั้นในปัจจุบันชาตินี้มีโอกาสหาย แต่ต้องสั่งสมบุญทุกบุญให้มากๆ อย่างต่อเนื่อง
กรณีศึกษาที่ 2 (วันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2548) ชายคนหนึ่งมีชีวิตที่เฉียดตายมาหลายครั้งจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด เช่น ในวัยเด็ก ศีรษะปักลงไปในโคลน ขาชี้ฟ้า และยังเคยเป็นฝีมีขนาดตั้งแต่เล็กเท่าปลายนิ้วก้อย ถึงขนาดใหญ่เท่าหัวแม่มือ พุพองเน่าเปื่อยมีน้ำเหลืองไหลทั่วทั้งตัว แต่ภายหลังก็หาย และเมื่อโตขึ้นก็ได้ออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาตลอดมา
สาเหตุที่ชายผู้นี้มีชีวิตเฉียดตายและมีฝีพุพอง เพราะกรรมในอดีตชาติเคยเกิดเป็นทหารได้ทรมานข้าศึกเอาไว้มาก ส่วนสาเหตุที่มาเกิดเป็นผู้ชายและได้ออกบวช เพราะกรรมในอดีตชาติเป็นคนชอบกล่าวมธุรสวาจา ทำให้มีสาวๆ มาชอบมาก ต่อมาเมื่อคิดจะออกบวชจึงได้ทำการขอขมาสาวๆ ทั้งหลาย จึงทำให้ในปัจจุบันชาตินี้รอดพ้นจากกรรมเจ้าชู้
-------------------------------------------------------------------
18) จุนทสูตร, อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต, มก. เล่ม 38 หน้า 432-433.
GL 203 กฎแห่งกรรม
กลุ่มวิชาเป้าหมายชีวิต
