บทความประจำวัน

เหตุที่ใจไม่หยุดนิ่ง เพราะมีความอยาก  อยากได้ อยากมี อยากเป็น  เป็นความอยากที่ประกอบไปด้วย  ความเพลิน นันทิราคสหคตา

“จะขอหยุดพักก่อน”  ความคิดอย่างนี้   จะต้องไม่มีอยู่ในหัวใจของนักรบกองทัพธรรม  ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของนักสร้างบารมี

ทำไมบุญไม่ช่วย บุญที่เราทำไม่ได้หายไปไหน กำลังช่วยแก้ไขอยู่ตลอดเวลา แต่วิบากกรรมที่เราทำมา จากชาติในอดีตมันตามมา

ลูก ๆ  ทุกคนมีของดีอยู่ในตัว  คือจุดที่จะเชื่อมโยง กับผู้มีอานุภาพ  ผู้เป็นสรณะ  เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันประเสริฐได้

 เวลาใจไม่ติดข้องอะไร  ไม่ติดข้องอะไรจริงๆ นะ   คือไม่อยากเอาอะไรเลย   แล้วก็ไม่อยากได้อะไรเลย   มันจะเฉยๆ นะ

ให้ลูกๆ ทุกคน อย่าได้ท้อถอย อย่าวิตกกังวล บุญนั่นแหละเป็นที่พึ่งของเรา เพราะฉะนั้น เราต้องคำนึงถึงบุญที่เราได้ทำมากี่ภพกี่ชาติ

"พระก็ทำเรื่องของพระ มารก็ทำเรื่องของมาร  ถ้าเราเบิกบาน มารก็อยู่ในกองเพลิง"

วันเวลากำลังหมุนผ่านไปเรื่อย ๆ ทั้งเวลาที่เราหลับ  และเวลาที่เราตื่น  และในขณะที่เวลาผ่านไปนั้น ความเสื่อม

คนที่ไม่ได้ทำสมาธิ ใจจะฟุ้งซ่านจิตอ่อนกำลัง เปิดโอกาสให้ความเศร้า  ความเบื่อ ความกลุ้ม รุมเร้าได้ง่าย

ศูนย์กลางกาย เป็นแหล่งของสติ แหล่งของปัญญา  แหล่งของความสุข และแหล่งของพลังใจ   เมื่อใจของเราหยุดอยู่ที่ตรงนี้

ให้ทำอย่างมีความสุข สบาย ไร้กังวลใด ๆ ทั้งสิ้น  ไม่ติดอะไรเลยทั้งคน สัตว์ สิ่งของ ไม่กังวล เรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ทำใจให้ใสใส ให้ทำใจเหมือนชาวสวรรค์ พระนิพพานและหลวงปู่ จะได้ส่งผังสำเร็จ และส่งบุญให้ได้ จะได้รับเต็มที่

ถ้าชาตินี้เราอดทนสร้างบารมีจนกระทั่งถึงวาระสุดท้าย   เราจะยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ เป็นยิ้มสุดท้ายที่สง่างามว่า

หลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ท่านนำนั่งสมาธิบอกกับพวกเราว่า หมู่คณะเราลงมาเพื่อชนะ ขอให้ลูกพระและลูกโยมทุกรูปทุกคนอย่าหวั่นไหว

ผู้ที่มีกำลังใจสูงส่งนั้น  ย่อมมองไม่เห็นสิ่งใดเป็นอุปสรรคเลย  ฉะนั้นอุปสรรคทั้งหลาย  จึงไม่เกิดขึ้นกับผู้ที่มีกำลังใจ   

ช่วงไหน ที่กระแสจิตของมนุษย์ ตั้งมั่นอยู่ในคุณงามความดี  ทุกคนหมั่นทำทาน รักษาศีล  เจริญภาวนา

บางคนคิดว่า ที่พระมาวัดพระธรรมกายเยอะ ๆ เพราะเราไปจ้างท่านมา? โปรดรับทราบว่า พระมหาเถรานุเถระ พระสังฆาธิการ

เรียนแล้ว ต้องเป็นที่พึ่งกับเราได้ อย่างนี้ถึงจะใช้ได ถ้าเรียนแล้ว ยังเป็นที่พึ่งกับเราไม่ได้   ก็ต้องเพียรพยายาม    กันต่อไป

วัดพระธรรมกาย เป็นวัดไม่ทรงเอกลักษณ์ความเป็นพุทธ เช่น สร้างโบสถ์ไม่เหมือนวัดทั่ว ๆ ไป ผมคิดว่า เมื่อรวมคนได้มาก ๆ

ทาน แปลว่า การให้   การให้มีอานุภาพมาก  เพราะเป็นต้นทางแห่งความสุขทั้งหลายทั้งมวล อันดับแรกต้องให้แก่ตัวของเราเองก่อน

การเกิดขึ้นของนักสร้างบารมี  แม้เพียงอย่างเดียว เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามหาศาล อย่างยากที่จะประมาณได้ สำหรับหมู่สัตว์ทั้งปวง