นิทานอีสป เรื่อง แม่สุนัขกับลูกๆ และคนเลี้ยงแกะ
วันหนึ่งแม่สุนัขท้องแก่เดินมาถึงคอกแกะ เพื่อขอร้องให้คนเลี้ยงแกะแบ่งพื้นที่ว่างเล็กน้อยให้มันออกลูก แล้วคนเลี้ยงแกะก็ยินยอม โดยแบ่งพื้นที่ข้างๆคอกนั้นให้เจ้าสุนัข
ต่อมาเมื่อแม่สุนัขออกลูกแล้ว มันก็ขออยู่ต่อเพื่อเลี้ยงลูกจนโต คนเลี้ยงแกะก็ยินยอมอีกครั้ง
เวลาผ่านไปจนกระทั่งลูกๆ ของมันโตเต็มวัย แม่สุนัขจึงบอกให้ลูกๆ ไล่แกะทั้งหมดออกจากคอก และยึดคอกไว้เป็นบ้านของมันเสียเอง เราแกะและคนเลี้ยงแกะต่างหวาดกลัวเจ้าสุนัขและถูกบังคับให้ยอมทิ้งข้อไปในที่สุด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การแสดงความไม่รู้คุณของสิ่งที่ได้รับอาจนำไปสู่การสูญเสียและความเสียหายต่อผู้อื่น
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการรู้คุณและการมีเมตตาต่อผู้อื่น การใช้ประโยชน์จากความช่วยเหลือในทางที่ไม่เหมาะสมอาจนำไปสู่การทำลายความสัมพันธ์และสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น
