นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับคันธนู
วันหนึ่งนายพรานถือคันธนูคู่ใจออกไปล่าสัตว์ในป่า เขาล่าแพะได้ตัวหนึ่งจึงยกมันขึ้นมาพาดบ่าแล้วเดินทางกลับบ้าน
ระหว่างที่เขากำลังเดินทางกลับบ้าน เขาได้พบหมูป่าตัวหนึ่ง เขาจึงวางแพะลงและเริ่มยิงธนูใส่หมูป่า แต่หมูป่ากลับต่อสู้และตรงเข้าขวิดนายพรานด้วยเขี้ยวอันแหลมคม จนทำให้นายพรานถึงแก่ความตาย ไม่นานหลังจากนายพรานเสียชีวิตลง เจ้าหมูป่าก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวแล้วตายลงเช่นกัน
เพียงครู่หนึ่ง หมาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมาพบศพของแพะ นายพราน หมูป่า และคันธนู หมาป่าดีใจมากพร้อมกับพูดขึ้นว่า "คันธนูนี้ช่างวิเศษจริงๆ ดูสิว่ามันได้บันดาลอาหารให้ข้ามากมายแค่ไหน" เมื่อพูดจบ มันจึงหยิบคันธนูขึ้นมา พยายามขึงสายธนูให้ตึง และได้ยิงลูกศรปักท้องของตัวเองตายในทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความโลภและความไม่รู้จักพออาจนำไปสู่อันตรายและความตาย
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
