นิทานอีสป เรื่อง ม้า แพะ และสิงโต
วันหนึ่ง ณ ทุ่งหญ้าอันเขียวขจี มีแพะ 3 ตัว กำลังกินหญ้ากันอยู่ ในขณะเดียวกันนั้น เจ้าม้าที่กำลังถูกสิงโตไล่ล่าก็วิ่งผ่านมาพบกับพวกแพะพอดี
พวกแพะเห็นเจ้าม้ากำลังวิ่งผ่านมาจึงหัวเราะเยาะและถามไปว่า "ฮ่าๆๆ เจ้าวิ่งหนีอะไรมาหรือเจ้าม้า หน้าตาตื่นเชียว"
ม้าได้ยินเสียงเย้ยหยันของพวกแพะเช่นนั้นจึงตอบกลับไปว่า "พวกแพะโง่ ถ้าพวกเจ้ารู้ว่าค่าวิ่งหนีอะไรมา พวกเจ้าจะต้องตื่นตระหนกกว่าข้าอีก เพราะฝีเท้าของพวกเจ้าคงไม่เร็วพอที่จะหนีกรงเล็บของมันได้"
ทันทีที่ม้าพูดจบ พวกแพะก็ได้ยินเสียงคำราม ที่ดังกึกก้องของสิงโต และวิ่งลนลานเพื่อหาที่หลบซ่อน ในเวลานี้ เจ้าม้าก็มุ่งหน้าวิ่งหนีต่อไปเช่นกัน และในที่สุด ก็หนีรอดจากเงื้อมมือของเจ้าสิงโตได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การไม่ให้ความสำคัญกับคำเตือนและการเย้ยหยันอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่ดี
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการฟังคำเตือนและไม่ดูถูกผู้อื่น การให้ความสำคัญกับคำสอนและการเตรียมตัวรับมือกับอันตรายจะช่วยให้เราหลีกเลี่ยงปัญหาและอันตรายที่อาจเกิดขึ้นในชีวิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ
