บทความประจำวัน

๑. โทวจัสสตา ความเป็นผู้ว่ายากสอนยาก ๒. ปาปมิตตตา ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว

๑. สพฺพปาปสฺส อกรณํ การไม่ทำบาปทั้งปวง ๒. กุสลสฺสูปสมฺปทา

๑. อิทธิปาฏิหาริย์ แสดงฤทธิ์ได้เป็นอัศจรรย์ ๒. อาเทศนาปาฏิหาริย์

“หากว่า นรชนกล่าวพุทธพจน์อันมีประโยชน์เกื้อกูลแม้มาก แต่เป็นผู้ประมาท ไม่ประพฤติตามพระพุทธพจน์นั้น

ความสำเร็จ ต้องใช้ความพยายาม และต้องสร้างความเชื่อมั่น ในตัวเอง เพื่อให้กำลังใจตัวเองก่อน

ผู้มีปัญญาพึงรักษาจิตที่เห็นได้ยาก ละเอียดยิ่งนัก มักตกไปในอารมณ์ที่น่าใคร่

การเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญ และเป็นสิ่งเดียว ที่สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิต ให้เจริญยิ่งๆ ขึ้น

ถ้าแผลไม่มีที่ฝ่ามือ บุคคลพึงนำยาพิษไปได้ เพราะยาพิษไม่ซึมเข้าไปในฝ่ามือที่ไม่มีแผล

ภาวนา" แปลว่า การฝึกอบรมจิตใจให้นิ่ง สงบ เข้มแข็ง อดทน อดกลั้น และข่มกิเลสตัณหา

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสความสุขของผู้ครองเรือน 4 ประการ คือ

ความเพียร ควรทำในวันนี้ ใครเลยจะรู้ว่า ความตายจักมีในวันพรุ่งนี้

การทำบุญ จะทำมากหรือน้อย ให้ทำบ่อยๆ จะเกิดความเคยชินไปเอง

ผู้เข้าใจสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ

ลาภทั้งหลาย มีความไม่มีโรคเป็นอย่างยิ่ง ทรัพย์มีความสันโดษเป็นอย่างยิ่ง

ทุกคนเมื่อตายไปแล้ว ไม่สามารถนำอะไรติดตัวไปได้ แม้แต่เงินบาทเดียว

เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้” ขุททกนิกาย ธรรมบท

“ข้าวเปลือก ทรัพย์ เงินทอง หรือข้าวของ ที่หวงแหนอย่างใดอย่างหนึ่ง มีอยู่ ทาสกรรมกร

ความดีสามารถจำแนกออกเป็น 10 ประการด้วยกัน เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ

ว่าด้วย ศีล สมาธิ ปัญญาทุกคนเมื่อเกิดมา ล้วนมีศีลติดตัวมาตั้งแต่เกิด แม้ยังไม่ได้รับศีล

ข้าวเปลือก ทรัพย์ เงินทอง หรือข้าวของ ที่หวงแหนอย่างใดอย่างหนึ่ง

นรชนผู้อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม คบหากับอารยชนเป็นมิตรอย่างเดียว ถึงพร้อมด้วยความตั้งตนไว้ชอบ