บทความประจำวัน

ผู้ใด ได้พบพระภิกษุผู้เพรียบพร้อมด้วยจริยธรรม แล้วประนมกรนมัสการ ให้ท่านเป็นผู้นำทาง

ผู้ด้อยปัญญาได้พบสุขเข้า ก็มักเมามัว ถูกทุกข์กระทบเข้า ก็มักมืดมน

ข้าราชการ ควรรู้จักอัธยาศัยของเจ้านาย ควรปฏิบัติตามใจเจ้านาย อย่าประพฤติตัวเป็นเสี้ยนหนามกับเจ้านาย

สิ่งใด ไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้คน สิ่งนั้น ผู้มีปัญญาไม่ควรเสียเวลาดู

ทั้งที่ทำอุปการะให้ซึ่งหน้าอยู่ ก็ยังไม่ได้ความเป็นมิตรในผู้ใด

เขาอ่อนน้อมด้วย จึงค่อยอ่อมน้อมตอบ เขายอมคบหาด้วย จึงค่อยคบหาเขา

ธีรชน ผู้เป็นคนกตัญญูกตเวที ๑ เป็นกัลยาณมิตรผู้มีความภักดีมั่นคง ๑

ผู้ใดไม่มีความอาลัย รู้แล้วหาความสงสัยมิได้

พรหมจรรย์อย่างต่ำ ทำให้ได้เป็นกษัตริย์ พรหมจรรย์อย่างกลาง ทำให้ได้เป็นเทวดา

ผู้ประกอบด้วยหิริและโอตตัปปะ มั่นคงอยู่ในธรรมที่ขาวสะอาด

​ผู้มีปัญญา ประเสริฐกว่าคนโง่ ถึงจะมียศศักดิ์ จะประเสริฐอะไร

เพราะฉะนั้น ผู้เป็นบัณฑิตพึงนอบน้อมและสักการะมารดาบิดา ด้วยการให้ข้าว ให้น้ำ ให้เสื้อผ้า ให้ที่หลับนอน

“ ห้วงน้ำที่เต็มฝั่ง พึงพัดต้นไม้ซึ่งเกิดที่ตลิ่งได้ฉันใด สัตว์มีชีวิตทั้งปวง

“ กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร จัณฑาล และคนงานชั้นต่ำทั้งปวง สงบเสงี่ยมแล้ว

ภิกษุรู้โทษอย่างนี้ว่า ตัณหาเป็นแดนเกิดแห่งทุกข์แล้ว

คนที่พบหน้ากับแล้วไม่ยิ้มให้ ๑ คนที่ไม่แสดงความยินดีตอบ ๑

สำหรับคนอกตัญญู ซึ่งคอยจ้องแต่จะหาช่องทางอยู่เป็นนิจ ถึงจะมีคนให้สมบัติหมดทั้งแผ่นดิน

คนไม่ดี ย่อมตกนรก คนดี ย่อมขึ้นสวรรค์

อยู่ที่บ้านตัวเอง ก็ไม่ขุ่นเคืองใจ อยู่ในที่ประชุม ก็มีคนยินดี

นักปราชญ์ซึ่งอยู่ปะปนกับคนโง่ เมื่อไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นปราชญ์

ม้าดี รู้ได้ด้วยฝีเท้า โคถึก รู้ได้ในคราวลาเข็ญ บัณฑิตแท้ รู้ได้เมื่อเจรจา