บทความประจำวัน

เหมือนก้าวเข้าไปสู่สมรภูมิรบ เป็นสมรภูมิชีวิตที่มีแต่การ ต่อสู้กับกิเลสอาสวะ ซึ่งผู้พ่ายแพ้ และผู้ชนะ เป็นคนคนเดียวกัน ก็คือตัวเรา

ยามเมื่อเราได้ญาณทัสสนะ เหมือนอย่างพระอรหันต์ทุกรูป เมื่อท่านบรรลุมรรคผลนิพพานแล้ว

ถ้าหากว่าอารมณ์ของเราขุ่นมัว จะด้วยสาเหตุอันใดก็ตาม สิ่งนี้จะเป็นอุปสรรค ต่อการประพฤติธรรม ทำให้ใจเราฟุ้งซ่าน ขุ่นเคือง เร่าร้อน แล้วก็เป็นอุปสรรค ต่อการเข้าถึงธรรม

เราจะต้องรีบ ตักตวงบุญไว้ให้มากที่สุด เพราะบุญเป็นสิ่งที่ ไม่ควรสันโดษ ยิ่งหาได้มากยิ่งดี บารมียิ่ง เพิ่มพูน ถ้าเกิดมาแล้ว ไม่ได้สั่งสมบารมี ชีวิตนี้ยังบกพร่องอยู่ เป็นชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ เกิดมาก็เสียโอกาสไปเปล่า.."

อย่าท้อถอยต่อการสร้างบารมี อย่าเพิ่งเบื่อหน่าย เหนื่อยนัก เราก็พัก หายเหนื่อย เราก็ลุยงานกันต่อ อย่างไรก็ตาม...

อย่าเข้าใจผิดคิดว่า ทำกันครั้งนั้นแล้วก็เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว"บุญ" ไม่เหมือนกับการรับประทานอาหาร

หากเราปรารถนาความสุข และความสำเร็จในชีวิต มากเพียงใด เราก็ต้องใช้ ความเพียรพยายาม และ สั่งสมบุญบารมีให้มากขึ้นเพียงนั้น

มีอุปสรรคอะไรเราก็แก้ไขกันไปทำกันไป แต่ว่าจะเจออุปสรรคอันใดก็ตาม ต้องรักษาใจของเราให้มันใสๆ

หลวงพ่อมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะให้ทุกคนในโลกเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งการที่จะเข้าถึงได้นั้น ต้องอาศัยการปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ทุกวันและตลอดเวลา

อย่าเอาใจไปวางไว้ที่ใคร วางใจไว้ที่ คน สัตว์ สิ่งของ ไม่ได้ เพราะนั่นไม่ใช่ที่วางใจ เพราะยังเปลี่ยนแปลงได้

▪กว่าจะมาเกิดได้มันก็ยาก เพราะมารเขากัน ผู้มีกายหยาบจะเห็น ... องค์พระภายใน พอเห็นพระได้ก็จะเห็นมารได้!

...เมื่อวางใจได้ถูกส่วน เราจะรู้สึกถึงพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน ที่จะผลักดันให้เราก้าวข้ามอุปสรรค

จงใช้เวลาทุกอนุวินาที..ให้คุ้มค่า โดยอาศัยกาย ที่เป็น...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี้แหละ แสวงหาสิ่งที่เป็นสาระ แก่นสารของชีวิต คือ “ธรรมกาย”

ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ปล่อยวาง แต่ ไม่ปล่อยปละละเลยในหน้าที่

...เพื่อความตื่นเต้นของหัวใจให้ชีวิตมีชีวา อย่างนั้นก็ได้จะให้สุขล้วน ๆ ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตาย ก็ต้อง"ทำบุญล้วน ๆ"

ภาพที่เราทำวันนี้ คือ..อดีตของวันพรุ่งนี้ และภาพที่เราทำในชาตินี้ คือ..อดีตของชาติหน้า เราเป็นผู้ลิขิตภาพในอนาคต

การให้ธรรมทานนี้จึงเป็นเลิศกว่าการให้ทั้งปวง และอย่างนี้ถึงจะเรียกว่า “รื้อสัตว์ขนสัตว์” ให้พ้นจากวัฏสงสาร เหมือนอย่างที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบำเพ็ญมา

...เพราะฉะนั้น ผู้ที่เข้าถึงพระธรรมกายภายในแล้ว จะมีความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ลองดูนะ เราต้องพึ่งตัวเองให้ได้แล้วจะสบาย

ให้พวกเราตั้งปณิธานไว้ว่า นับแต่นี้เป็นต้นไป เราจะนั่งปฏิบัติธรรม

นี่เรื่องจริง เพราะว่าไม่มีความลับ สำหรับผู้ที่มีธรรมะละเอียดมาก ๆ อะไร ๆ ก็ปิดบังไม่อยู่ จะปิดบังได้แต่เฉพาะผู้มีกิเลสเท่านั้น

...เพราะบุญกุศลคือทุกสิ่งเลย แล้วอย่าไปเสียเวลาสั่งสมอย่างอื่นเลย มันเป็นเครื่องกังวล เป็นภาระด้วย