บทความประจำวัน

การตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม เป็นทางมา แห่งมหากุศล ยิ่งถ้าเรานำใจ มาหยุดนิ่ง ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ จนกระทั่งเข้าถึง พระธรรมกายภายใน

มีทางเดียวที่จะรอดได้ คือ..ต้องขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้น แล้วไปพระนิพพาน จึงจะหลุดพ้นจากที่เขาบังคับได้

ทั้งจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนากลั่นใจเราให้ใส สะอาด บริสุทธิ์ ยิ่งบริสุทธิ์ ปราศจากความโลภ ความโกรธ ความหลง เท่าไร บุญก็ยิ่งมาก

เพราะฉะนั้น ในขณะที่เรายังอยู่ระหว่างการเดินทางไกล เพื่อไปสู่พระนิพพาน เราจะต้องเตรียมเสบียง ของเราติดตัวไปในภพเบื้องหน้า

บุญ เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ของพวกเราทั้งหลาย เกิดมาเป็นมนุษย์จะมีรูปกาย ที่สวยงาม

จะเป็นผู้ที่มีกิตติศัพท์อัน งดงามทั้งในมนุษย์และเทวดา เสียงจะเพราะก้องกังวานลึก

นี่คือเส้นทางพระผู้ปราบมาร คนออกมาต้อนรับต้องมากขึ้นทุกปี แล้วก็ทุกวัน ไม่ใช่น้อยลงไปเรื่อยๆ ทำไมไม่ฉลาดหาบุญ?

ยามใดที่เราต้อง เผชิญกับ ผู้ไม่ประสงค์ดี เผชิญกับ การดูถูกดูหมิ่น

วันเวลาที่ผ่านไปได้นำเอาความชรามาสู่ตัวเรา ชีวิตมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็เสื่อมสลายไป สิ่งต่างๆ

เพื่อเราจะได้รับประโยชน์ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ตลอดจนถึงประโยชน์อย่างยิ่ง คือพระนิพพาน

เกิดมาชาตินี้อย่างไรเราก็ต้องตาย แต่ก่อนตายบารมีต้องเต็มเปี่ยม ต้องให้ทุกอนุวินาที เป็นไปเพื่อการสร้างบารมี ให้บารมีเราเต็มเปี่ยม

จะไปทำบุญวัดไหน ต้องให้เหลือเรื่องเดียว คือ เราจะมาเอาบุญ ไม่ต้องการให้ใครมาเอาใจ

มนุษย์เสียเวลามากไปกับการ ที่จะไปแก้ไขข้อผิดพลาดของเพื่อนมนุษย์

การตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม เป็นทางมา แห่งมหากุศล ยิ่งถ้าเรานำใจ มาหยุดนิ่ง ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ จนกระทั่งเข้าถึง พระธรรมกายภายใน

ด้วยการมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน โดยเฉพาะชาวบ้านคนใหม่ที่มาร่วมต้อนรับพระธุดงค์ ด้วยการเชื้อเชิญ และแบ่งปันดาวรวย จะได้บุญเพิ่ม จากการชักชวนเขามาทำบุญ จะปลื้ม คูณ2 สำคัญนะจ๊ะ

ความเชื่อที่ว่าความสำเร็จ จะเกิดขึ้นได้ เพราะ 1 สมอง 2 มือ คือต้องขยัน ต้องเก่ง ต้องทำด้วยตัวเองนั้น ถูกต้องเพียงส่วนหนึ่ง แต่ยังไม่สมบูรณ์ เพราะบางที มีหลายสมองหลายมือ ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จเลย

ทำอย่างไรให้ได้กำไรชีวิตมากที่สุดก็ต้องสั่งสมบารมี ๑๐ ทัศ สั่งสมกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการหรือจำง่ายๆ ย่อๆ ก็คือ ทาน ศีล ภาวนา

เราถึงต้องใช้เวลากันยาวนาน เป็นอสงไขยชาติ กว่าจะได้บุญ ได้บารมีกัน แต่ละอย่าง แต่ละชนิด

ปกติทุกคนเกิดมาก็มีความทุกข์กันอยู่แล้ว..ถ้าเราไปถือสาก็เท่ากับเราไปเพิ่มเติมความทุกข์ให้ทั้งกับเขาและตัวเราเองนั่นแหละ

เราจะต้องมีหัวใจ ของนักสร้างบารมี อย่างพระบรมโพธิสัตว์เจ้า ทั้งหลาย ที่ไม่ว่าจะเกิดกี่ภพกี่ชาติ ต้องสร้างความดีไม่รู้จักหยุด

เวลาเราศึกษาวิชชาธรรมกาย เข้าวิชชาธรรมกายดู เราจะเห็นสายสมบัติขาดเป็นช่วงๆ