บทความประจำวัน

​“ไม่ควรพูดจนเกินกาล ไม่ควรนิ่งเสมอไป เมื่อถึงเวลาก็ควรพูดพอประมาณ ไม่ฟั่นเฝือ”

“เห็นบัณฑิตใด ผู้มีปกติชี้ความผิดให้ ดุจผู้บอกขุมทรัพย์ให้ ซึ่งมีปกติกล่าวกำราบ มีปัญญา

“ท่านทั้งหลายจงเห็นความวิวาทโดยความเป็นภัย และความไม่วิวาทโดยปลอดภัยแล้ว

“คนใดมีจิตไม่ท้อถอย มีใจไม่หดหู่ บำเพ็ญกุศลธรรม เพื่อบรรลุธรรมที่เกษมจากโยคะ

“ผู้มีขันติ ชื่อว่าทำตามคำสอนของพระศาสดา และผู้มีขันติชื่อว่าบูชาพระชินเจ้าด้วยบูชาอันยิ่ง”

พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ พึงชนะคนไม่ดี ด้วยความดี

ฆ่าความโกรธเสียได้ ย่อมไม่เศร้าโศกในกาลไหนๆ

ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมเป็นปกติ ธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้วนำความสุขมาให้

ถึงคราวลำบาก ก็ทนลำบากได้ ไม่ย่อท้อต่อควมลำบาก

กาลเวลาย่อมกินสัตว์ทั้งปวง รวมทั้งตัวมันเองด้วย

ผู้ฉลาดเฉียบแหลม แสดงเหตุผลและไม่ใช่เหตุได้แจ่มแจ้ง และคาดเห็นผลประจักษ์

เมื่อใด พราหณ์เป็นผู้ถึงฝั่งในธรรม ๒ อย่าง เมื่อนั้นกิเลส เครื่องตรึงทั้งปวงของพราหมณ์ผู้รู้นั้น

สิ่งที่รัก(อื่น) เสมอด้วยตนไม่มี ทรัยพ์ (อื่น) เสมอด้วยข้าวเปลือกไม่มี

ภิกษุผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้ มีสติ ไม่ประมาท ละความถือมั่นว่าของเราได้แล้ว

คนเราเมื่อตาย ก็ไปคนเดียว เมื่อเกิด ก็มาคนเดียว

ผู้มีจิตอันไม่ชุ่มด้วยราคะ มีใจอันโทสะไม่กระทบแล้ว

ผู้มีบุตรย่อมเศร้าโศกเพราะบุตร ผู้มีโคย่อมเศร้าโศกเพราะโค

ถ้ามีวาจาประกอบด้วยข้อความ ซึ่งไม่เป็นประโยชน์แม้ตั้งพัน

“บุคคลไม่ควรทำบาป ซึ่งเป็นเครื่องกังวลในโลกทั้งปวง ด้วยกาย วาจา หรือด้วยใจ

“เกียรติยศย่อมเจริญแก่ผู้ขยัน มีสติ มีการงานสะอาด

“บัณฑิตกล่าวถึงผู้มีกายสะอาด มีวาจาสะอาด มีใจสะอาดไม่มีอาสวะ